یادش به خیر

سریال خوبی بود و بازیگراشم عالی

در مقایسه با سطح سریال های حال حاضر کیدراما امتیاز : ۶.۵ از ۱۰.

سریال در مجموع حول محور یک مفهوم (اسپویل میشه اگه توضیح بدم) اتفاق میفته و به نظرم قابل لمس و درکه و همونطور که کامنت پایین گفته سریالِ تاثیرگذاریه و در ثبت عشق بین نونا و دُنسگ بینظیر بود.
.
البته که باید درنظر گرفت سریال در سال ۲۰۱۳ فیلمبرداری شده اما در خط داستانی سریال بخش جنایی واقعا فاجعه بود، طوریکه من هنوز باورم نمیشد که قتلی رخ داده..! یعنی احساس خشم و یا نفرتی رو نتونستم نسبت به قاتل داشته باشم درحالیکه دیالوگ ها به این ویژگی و رقت انگیز بودن قاتل اشاره میکنن و متاسفانه این ضعف سریال در القا کردن احساسات رو نشون میده.

من سریال رو فقط بخاطر زوج بودن جونگ سوک و بو یونگ تماشا کردم و خوشبختانه در این مورد فیلمنامه مشکلی نداشت بخاطر همین من از وقتی که گذاشتم پیشیمون نیستم.. پس اگه طرفدار هردوشون هستین برای دیدنش شک نکنین.

پ.ن: تو ویکیپدیا نوشته که قرار بوده سریالِ ۱۶ قسمتی باشه اما به دلیل محبوبیت و ریتینگ بالای سریال در سال ۲۰۱۳ دو قسمت بیشتر سریال رو ادامه دادن که احتمالا به خاطر عشق و کمستریِ بین پارک سو ها و جانگ هه سو بوده.

▪︎♡

این اولین سریال نونا رومنسی بود که میدیدم و عمرا اگه فکرش رو هم میکردم از این دست رومنس لذت ببرم ولی واقعا لذت بردم.
شیمی زوج اصلی با وجود ۱۰ سال اختلاف سن عالی بود و با هم مچ بودن.
“لی جون سوک” رو که انگار از دنیای انیمه ها دزدیدن.چقدر خوردنی میشد وقتی قیافه‌‌اش رو مظلوم میکرد پسرم.
این سومین سریالیه که تو این دوماه ازش دیدم.فک کنم زود به زود دلم واسش تنگ میشه?
“لی‌بویونگ” اولین سریالی بود که ازش میدیدم ولی همین یه دونه کافی بود که یه دل نه صد دل عاشقش بشم.الان حال جی‌سانگ اوپا رو درک میکنم?
“لی دا هی” قبلا عکساشو دیده بودم ولی اینجا انقدر خوشگل تر بود که نشناختمش.قد خودش ۱۷۶‌عه با این حال پاشنه بلند هم می پوشید.
“یون‌سانگ هیون” رو اولین بار تو ’بانوی زیبای من’ دیده بودمش نمیدونم چرا ولی تو اونجا شدیدا ازش بدم اومد اما اینجا به قدری ازش راضی بودم که حتی دوست داشتم پارتنر اصلی باشه.
کلا عاشق ژانر حقوقی ام؛چون انصافا هیچ کدوم از سریالای این ژانر منو دست خالی نفرستادن بیرون.همیشه شالوده ای از هیجان و حرص خوردن و گریه‌ها و لبخندها هستن.به خاطر موضوع جذابشون ،روند خسته کننده ای به خودشون نمیگیرن.
مثل این سریال که با وجود اینکه مال ۷ سال پیشه ولی اصلا حسش نکردم:
یه شروع خیلی خوب،یه ادامه‌ی خیلی خوب،یه پایان خیلی خوب.