از بی سریالی و به خاطر مینهو این سریالو دیدم اصلا دوسش نداشتم یه تک سکانسم حتی برام جالب نبود

خیلی سطحی در حد اینکه فکر می‌کنی داستان معما داره ولی به مسخره‌ترین شکل ممکن معما و مساله حل می‌شه . واقعا حیف وقت و اینترنت

قشنگ بود واقعا،لایکاش خیلی کمه ولی

خوب بود کلا از اینکه میمیک صورت جی جین هی و بهتر بگی زیبایی اکشن و ری اکشن هاشو میبینم لذت میبرم بشتر روی مفهوم خانواده فوکوس داره سریال

سریال قشنگی بود، وایب سریال خانوادگی طولانیاشونو میداد و انگار همون سبک سریالارو در قالب 16 قسمت خلاصه و جمعش کردن.
از دیدنش لذت بردم ولی اولاش این حسو داشتم که بازی بازیگرا به نظرم یه مدلی بود، انگار که هنوز کامل با اون کاراکتری که باید بازی کنن دقیق نتونستن ارتباط بگیرن، ولی هرچی رفت جلو، انگار که بازیگرا قشنگ با کاراکترشون خو گرفتن و رابطه ها خیلی بهتر شدن و سریالم قشنگ تر و بهتر شد.
خلاصه که اگه دوست دارین سریال خانوادگی با تعداد قسمت های کمتر ببینین، این سریال گزینه ی خوبیه👌 اینم بگم که عاشقانه هاشون به نسبت کمه! ولی من باهاش اوکی بودم.

برای گذران وقت خوبه
خیلی مسائل رو عمقی باز نکردن و بیشتر به کمدی سریال بها دادن
ولی خب اگه عمیق تر میشدن توی مشکلات رفتار کارکتر ها ملموس تر میشد.

من این سریال رو در حال پخش می‌دیدم ولی بعد از تموم شدن قسمت آخر نتونستم نظرم رو درموردش اینجا بگم .. و الان میخوام متنی که بعد از تموم شدن سریال به نظرم اومده بود و نوشته بودمش رو اینجا بنویسم الان .. :
به نظرم دیالوگ آخر میره خلاصه و لپ مطلب سریال بود
ما داریم از زندگیمون لذت میبریم؛ بعضی وقتا جدا و بعضی وقتا با هم ..
محافظت بیش از اندازه و جای دیگری فکر و عمل کردن میتونه خیلی کشنده باشه .. آره ؛ میتونه روح آدما رو بکشه و اون هارو بی اراده و وابسته کنه ..
اگه بابای میره ترد (؟) نمیشد شاید هیچ وقت نمیفهمید که باید فکر شده عمل کنه ..
اگه میره مجبور نمیشد کار کنه شاید فقط یه آدم الکی باقی میموند و اگر از خونه نمی‌رفت تمام عمرش برای خانوادش یا به بهانه ی خانوادش حروم میشه ..
هیونجه بدون خرابکاری دیده نمیشد و همه فکر میکردن این اوکیه که براش تصمیم بگیرن و من خیلی شرایطش رو درک میکنم این که ازت نظرت رو نپرس کم کم باعث میشه تو دیگه نظری نداشته باشی ، به هیچی فکر نکنی و وقتی مشکلی پیش اومد واست همش منتظر باشی تا بقیه به دادت برسن و دقیقا همون آدمایی که بهت یاد ندادن چطور فکر کنی و تصمیم بگیری ازت شاکی میشن که چرا نمیتونی ..
و گئوم ئه‌یون وقتش بود که از شغل مادری بازنشته بشه .. اون مادر همسر و بچه هاش بود و همینطور بچه‌ی همسر و بچه هاش و فکر میکردن باید براش تصمیم بگیرن ولی اون تونست بلاخره خودش باشه و این خیلییییی مهمه ..
خانواده های الان و شرایط زندگی الان زندگی خصوصی تری رو میطلبه‌ و شاید خانواده های ما هنوز نتونستن اینو درک کنن .. توی این روزگار یه سری خوشی و مشکل مشترک هست که میشه با خانواده درمیون بذاریم ولی بخش زیادی از زندگی‌مون رو نمیتونیم با خانواده درمیون بذاریم .. اصلا درکی از مشکلات هم ممکنه نداشته باشیم و این باعث میشه نتونیم به خوبی همدیگه رو تسلی بدیم و شاید مشکلات هم رو کوچیک و بی اهمیت بشمریم و بیشتر به هم ضربه بزنیم .. برای همینه که باید یه فاصله خانوادگی هم به فواصل اجتماعی اضافه کنیم به نظرم ..
و درکل فارغ از کلیشه ها و سبک سریال های کره ای که البته این سریال خیلییی کم کلیشه تر بود به نظرم دیدنش رو به همه پیشنهاد میکنم .. این سریال مثل سریال غریبه هاست و به خانواده با دید متفاوتی نگاه میکنه ‌.. من که دوسش داشتم .. 😍

من که از دیدن سریال لذت بردم . به نظرم این نقش جی جین هی خیلی متفاوت تر از سریالهای دیگش بود 🙂

من همین الان دو قسمت آخر رو دیدم و سریال تموم شد، حقیقتا بعد از مدت ها سریال ندیدن این سریال منو تقریبا راضی کرد و دوسش داشتم، این سریال در عین حال که یکسری از ویژگی های همیشگی کی دراما رو داشت اما یکسری کلیشه ها مثل آشنایی در بچگی و این چیزا رو نداشت و شروع رابطه زوج جدید و ادامه پیدا کردنش هم بالغانه بود.(جدایی و بعد برگشت به هم رو هم به اون شکلی که خیلی وقتا توی کی دراما هست نبود حتی)
ولی واقعا چیزی که در رابطه با این سریال برای من فارغ از بخش عاشقانه جذاب بود روابط دیگه ی سریال بود،
رابطه ی پدر و مادر با پسرشون به عنوان بچه ی کوچک تر، رابطه ی پدر دختری و مادر دختری، رابطه همسایه ها با هم، رابطه ی همکارها توی محل کار(چقدر قشنگ رئیس تیمشون که همیشه زیاد حرف می زد و معذبشون می کرد آخر کار همشون رو کنار هم جمع کرد)، رابطه ی پدر و مادر با دوست پسر دخترشون، رابطه ی دو تا رفیق، حتی رابطه ی معلم با شاگردای کوچیکش، قشنگ برای همه ی این روابط تا حدی زمان گذاشته بود و در طول داستان بررسیشون کرده بود و سعی کرده بود همه ی کاراکترها را توی ۱۲ قسمت با همه ی اشتباهاتشون و کارای درست و غلطشون بهمون نشون بده.
از اونجایی که بعد از این تا مدت ها وقت نمی کنم سریال ببینم حقیقتا خوشحالم که
این سریال رو دیدم 🙂
و در نهایت امیدوارم همه ی ما فارغ از تمام نقش هایی که توی زندگیمون ایفا می کنیم(توی خانواده، محل کار، دایره ی دوستان و ..) بتونیم به خودمون به چشم یک فضا نگاه کنیم که هر احساسی و هر داستانی می تونه توش جریان پیدا کنه و به جای اینکه به جنگ با احساساتمون بریم اونا رو ببینیم و بهشون اجازه ی بودن بدیم و بتونیم خودمون رو پیدا کنیم.