سریال رو میشد تو ۷ ۸ قسمت جمع کرد، داستان خوب بود ولی

میشه اهنگاشو بذارید؟

اگه اومدی سریال رو ببینی اصلا کامنتای پایین رو نخون چون همشون اسپویلن
مثل من اول سریال رو ببین بعد بیا کامنتاشو بخون
و اینکه توی دیدنش شک و تردید نکن😉
نکته‌ی دوم اینکه یه سریا گفتن هابین ماسته و رو مخه و حرف نمیزنه و بدشون اومده که باید بگم هدف سریال همینه
یه دختر درونگرا که اهل شیر کردن احساساتش نیست اما تمام احساسش از چشماش مشخصه
شما انگار تا حالا آدم درونگرای ساکت ندیدین
و اینکه
به نظر چه وون بین خیلی تمیز کارو در آورده و قشنگ نقششو بازی کرده

واقعا سریال خوش ساختی بود
من سر هر سکانس ذوق فیلمبرداریشو داشتم که انقدرررر تمیز بود
ولی یه سوالی که ذهنم درگیر کرده اینه که مگه مشخص نشد که

سریال خوبی بود ولی نمیدونم چرا به زور اونم با سرعت دو برابر و گاهی بیشتر دیدمش ، جذبم نمی کرد و از طرفی هم دلم نمیومد دراپ کنم و کنجکاو بودم اخرشو بفهمم
وقتایی که بیرون تو مترو و اتوبوس بودم میدیدمش تا هم وقت بگذره و هم نگران سکانس +۱۹ داشتنش نبودم دیگه😅

واقعا خوب بود ولی نمیدونم چرا نمیچسبید حال نمیداد دیدنش

این سریال من رو یاد کتاب “پسر خوب ” با نویسندگی جونگ یوجونگ انداخت.
نمیدونم کسی خونده یا نه
اما شخصیت هابین و رابطه ش با پدر ، به ویژه مادرش من رو یاد اون کتاب انداخت.

کتابش داستانی عجیب و نفس گیر داشت‌‌ بقدری برام سنگین بود که مطالعه ش برام سه ماه زمان برد.

خدایی خیلی سریال چرتیه فقط چون شروعش کردم مجبورم تا آخر ببینم، قسمت 9 ام ولی هر قسمت بیشتر به چرتیش پی میبرم! قشنگ سر کار گذاشته، هر قسمت به یکی مظنون میشه بعد ردش میکنه دوباره برمیگرده… دلم میخواد بدونم نویسنده چی زده بوده موقع نوشتن این

به قول کو ده هونگ مهربون آنیونگ هاسههه یووو (کلا این بشر خیلی آروم و دلنشینه)
بازی کاراکترا واقعا نفس گیر بود و مگر میشه کیم سابو باشه و خوب نباشه مخصوصا بازی هابین به نسبت کارای قبلیش چند لول بهتر شده بود در عین بی احساسی چشماش باهات حرف میزدن و یه کاراکتر خشک نداشتیم میتونستی باهاش ارتباط بگیری. اینجا رابطه شکرآب پدر و دختری رو داشتیم که به مرور زمان اختلافاتشون رو کم کم رفع میکنن و به هم اعتماد میکنن (اما این دختر واقعا پدر پدرشو درآورد بیچاره کیم سابو (جانگ ته سو) قشنگ عاجز و مستاصل شده بود از دست این بچه مخصوصا اون اوایل که ر به ر میگفت من قاتلم…)
با اینکه یونگ مین عوضی بود ولی از مرگش یه جوری شدم یه کم دلم سوخت براش یه نفر دیگه این غلطا رو کرده بود آخرش این به اون شکل فجیع مرد …
در پایان سریال یه چند تا مسئله برای من در هاله ای از ابهام باقی موند و واقعا اذیتم کرد
یک اینکه آخر سر داداش هابین چطوری مرده بود هرجوری فکر میکنم اگر پسره افتاده بود چرا باید لباس هابین خونی میشد؟
دوم اینکه این سونگ هی مارموز چطور با این معلم بدبخت فلک زده آشنا شده بود اصلا پرداخته نشد بهش!
سوم اینکه بابای معلمه چطور خبر دار شده بود از مرگ سونگ مین آ که

یعنی قرار نیست موسیقی متنش بیاد؟؟؟

قبل اینکه قسمت اخرو تموم کنم، دیدم به اینکه قاتل اصلی سرانجام مشخصی نداشت اشاره شده بود اینجا. الانکه تمومش کردم، فکر میکنم اصلا دیگه هیچی مهم نیست.
این داستان واسه من بیشتر از همه چی، ارتباط بین هابین و باباش بود. اینکه چطور تغییر میکنن، چطور یاد میگیرن باهم حرف بزنن، اعتماد کنن، و سریال رنگی بشه : ))
توی فکر کنم سه چهار تا سکانس دیدیم اینو نه؟ رنگی رنگی بودن صحنه ها. حتا لباس اون پلیسه که با دویون جور شده بود هم از یه جایی به بعد طیف خاکستری پیدا کرد. چون اونم شک کرده بود.
درکل به بهترین شکل ذات بهم ریخته و دردناک شک رو نشون داد. اینکه حتا وقتی یه نفر هیچ کاری نکرده، و داره میگه نکرده، تو اگه شک کنی، دیگه همه چیز همونطور که شکت میگه میبینی. خیلی دردناکه.
از جهت موسیقی و تصویر این سریال جدا ده از ده بود. موزیک متنش واقعا فوق العاده بود. تصویرشم که دیگه توجه همه رو حسابی جلب کرد.
شخصیت این اقا پلیسه که دوست دویون شد، منو یاد سریال قضاوت برای نوجوانان انداخت. اونجا یه پلیس ؟ یا نمیدونم یه شخصیت تاثیرگذاری بود که خیلی مهربون بود و همیشه عواطف بچه هارو در نظر میگرفت. اخرش به همین نتیجه رسیدن. که واسه دنیا هم ادم سختگیر و منطقی لازمه هم ادم احساسی ای که به احساس بیشتر از منطق اهمیت میده.
دوستش داشتم درکل. از اون چیزایی نیست که دلم بخواد دوباره ببینمش، ولی از اون چیزایی هست که بگم اگه کسی به محتوای جنایی معمایی درام روانشناختی علاقه داره، حتما حتما این سریال رو ببینه.
تمیز دراوردن سریالای روانشناختی اونم ترکیب شده با جنایت واقعا کار سختیه ولی به نظر من این سریال خیلی خوب بود. شروعش، میانه ش و پایانش.
ریتم آرومش رو هم من شخصا دوست داشتم. برام کسل کننده نبود. و روندی که شخصیت ها طی کردن خیلی قشنگ تصویر شد.

بچه ها لطفن بدون اسپویل و اینکه سد انده یا هپی اند فقط بگید جمع بندی آخر کار خوبه یا شلنگ گرفتن تو داستان؟!