دختره من فهمیدم چه مرگشه

هر جمله یین‌جینگ: من پادشاهم. اینجا قصر منه.
یاد داستانی افتادم که خیلی دلم میخواست وقتی دبیرستانی بودم بخونم ولی فقط خلاصه‌اش گیرم اومد، آنا و پادشاه سیامی. از این تملک‌طلبها.
اولش شاهزاده‌هه ادای آدم خوب و مهربون و منطقی‌ها رو درمیاره، ولی تا میره تو قصرش یهو چهره واقعی خودشو نشون می.ده. این همون واقعیت ترسناک ازدواجه و اینکه میگن ازدواج هندونه دربسته‌است. تا نری زیر یه سقف نمی‌فهمی چی در انتظارته.

واقعا این جور شخصیت‌ها حتی برای سال ۹۹ هم دیگه دیر بود، یه ۱۰ سال دیر ساختنش.
ولی اقلا کاراکتر داره سریالش. سریال ژانر سمی‌عه دیگه.

دلربا که اولین سریالیه که می‌بینم، کلا بهش گفتن تو یه ذره لب‌هاتو از هم باز نگه دار تا قیافه‌ات شبیه کسایی بشه که خیلی جذابن و جذابیتشون هم اینه که نمی‌دونن چقدر جذابن! مثل دختر دبیرستانیه توی blue is warmest color که یه جذابیت وحشی داشت.
بعد هم گفتن نگاهتو خشن بگیر، تو کار نداشته باش نقش چیه، تو که نمی‌دونی چی‌به‌چیه، بهت‌هم بگیم که بازم نمی‌فهمی، فقط خودت قیافه‌ات رو خشن و جدی بگیری نصف بیشتر کار حله.

یعنی کل بار سریال، روی نقش یین‌جینگ‌عه.

این حرمسراش زنها یکی از اون یکی زشت‌تر. کاری به آرایشهاشون ندارم، base چهره ها مشکل دارن. مادربزرگ ملکه‌هه چرا نمیره خال کنار لبش رو برداره؟😟

من از هائولن اومدم اینجا
یعنی اونجا فاطما گل نوشته بود که بعد اینکه اونو دیدید میتونید بیاید اینو ببینید. این ایده رو که انداخت تو مغزم، هی می گفتم کی تموم میشه بیام اینو ببینم (قبلش اصلا عمرا می زدی این سریال رو نمی خواستم ببینم، چون این اولین سریال چینی که 5 سال پیش خواستم ببینم اون موقع به ووشیا عادت نداشتم یا ….
ولی دیگه اینجوری شدم که قسمت 42 هائولن رو دراپ کردم اومدم اینو ببینم. دیگه نتونستم مبارزه کنم
از این پادشاهه هم کلا بچگیاش دو سکانس دیدم، یه جا می خواستن غرقش کنن، توی آب با همه بچگیش بعد یه مدت تقلا زد به مردن، بعد که طرف رفت اومد از توی آب بیرون خنجرشو که شاهزاده کشور یانگ بهش داده بود را تا دسته فرو کرد توی گردن اون مرده و کشتش. اونجا انقدر همه میمیرن و زندگی رو به زواله و شوهر و زن به همدیگر، حتی پسر و دختر خونی به پدر و مادرشون رحم نمی کنند که عادت دارم این کشتارها رو ببینم.
البته تازه قسمت 2 رو دیدم.
مری می گه خیلی کشت و کشتار داره.

سان لی و یینگ شنگ ترکیب حماقت و رذالت بودن و حس بینشون بیشتر شبیه یه بیماری روانی بود تا عشق کلا کنار هم ترکیب مزخرفی شده بودن

سریال بدی نبود ولی پیشنهادش نمیکنم اوایل و اواخرش خوب بود ولی وسطاش خیلی آب بندی داشت و کلا سریال حرص دراری بود

از سریالایی که میخوان مخاطبو شست و شوی ذهنی بدن بدم میاد اینجا پادشاهه که به کشورای دیگه حمله میکنه و مردمشونو میکشه میشه کسی که دنبال صلحه ولی وقتی شاهزاده های کشورای دیگه میخوان از کشورشون دفاع کنن میشن جاهطلب!
خلاصه نویسنده خیلی تلاش کرده این پادشاهو ادم خوبی جلوه بده ولی چون اساس داستانش بر اساس واقعیته نتونسته جنایتاشو حذف کنه یارو زرت و زرت ادم میکشه ولی بعدش گریه میکنه میگه مجبور بودم😔😂
البته دیگه از کسی که پدر و برادرای خودشو کشته انتظار نمیره به مردم رحم کنه

قسمت ۲۴
“اون چطور جرات کرده بدون اجازه ی من با تو حرف بزنه و ازت کتاب بگیره؟😤”
یادش بخیر یه زمانی این رفتارای سمی طرفدار داشت🤦‍♀️😂

چقد الکی عاشق یینگ ژنگ شد تا دیروزش میخواست بکشدش بعد یهو دید عاشقشه! روند رشد احساسات تو ملکه کی خیلی بهتر بود

دختره قتل دوتا بچه بیگناهو اینجوری توجیه میکنه که “کنچانا حرومزاده بودن😌”متاسفانه انگار سندروم استکهلم گرفته
سندروم استکهلم:پدیده‌ای روانی است که در آن گروگان نسبت به گروگان‌گیر حس همدلی، همدردی و وفاداری پیدا می‌کند و در مواقعی این حس وفاداری تا جایی است که از کسی که جان، مال و آزادی‌اش را تهدید کرده، دفاع و با اختیار و علاقه خودش را تسلیم او می‌کند

چه ته ریش مسخره ای واسه ارشد کشیدن کاش یکی پاکش کنه🤦‍♀️😂

بعد از یه وقفه طولانی دوباره شروعش کردم فقط زیرنویس اذیت میکنه هی باید تنظیم کنم-_-

به پیشنهاد ایلینگ لائوزو شروعش کردم دو قسمت اول اوکی بود افت نکنه سریال خوبیه
فقط یه چی رفته رومخم ته چهره ی پادشاهه شبیه ایرانیاس و خیلی شبیه یکی از بازیگرای ایرانیه ولی یادم نمیاد کی!شایدم ترکیبی شبیه چند نفره…🤔

این سریال یکی از قشنگ ترین و به یاد موندی ترین سریال هاییه که دیدم
به خصوص دیالوگ قسمت آخر که هیچوقت از ذهنم نمیره
تا وقتی که کسی که دوسش داری از دست ندی هیچ وقت نمیتونی غم از دست دادن تجربه کنی:)))