خیلی قشنگ بود. واقعا مریضم (طبق معمول) و حوصله نوشتن ندارم اما واقعا از دیدنش لذت زیادی بردم. سریال قشنگی بود. سیر زندگی یکی از شخصیت های مهم تاریخی ژاپن. نه توی جنگ یا چیز دیگه ای. بلکه تو آشپزی.

سریال گرمی بود. پر بود از روابط قشنگ بین خانواده و کاراکترا، عشق حمایتگر دوتا آدم که به هم اعتماد صددرصدی دارن، تلاش و نیاستادن و به جلو حرکت کردن، تحمل سختی ها و و و

ساتو که عالیه جای حرف باقی نمیذاره. رشد شخصیتی توکوزو هم که نابود عالی بود. این مرد چطور از یه آدم دست و پاچلفتی که هی از این شاخه به اون شاخه میپره، تبدیل به یه آدم موفق و مهم میشه. درسایی که میگیره و تجربه هاش. عشق و فداکاری هایی که تجربه میکنه. اصلا انقدر قشنگ بود که دلم از تموم کردنش گرفته…

از اون سریالای صددرصد پیشنهادیه. مطمئن باشین کیفیتش اعلاست و اصلا یادتون میره اینو 2015 ساختن. مو سریال میشین اصلا. خیلی خوب بود این لعنتی T-T

این اروپاییا واقعا خیلی رومخن. میزان نژادپرستیشون واقعا رو مخه. توکوزوی ما اما بزرگ شده. با مهارتاش دهن همه رو بست.

ولی رابطه فرانسوئز و توکوزو خیلی قشنگ بود…
سولمیت هم بودن اما خب کسایی که برای هم مقدر شدن، هیچ وقت بهم نمیرسن…

شینتارو واقعا خیلی خوبه. هنوز میرم و میام عین خودش میگم ژوتئممممممم

اونجا قلبم رفت که رفته سفارت داره یاد میگیره غذا بپزه اما انقدر کلاهه براش بزرگه که سر میخوره میاد میوفته رو چشمش T-T

چرا انقدر کیوتی تو مرد؟

خدا منو ببخشه که هر بار بابای توکوزو از دستش کفری میشه مثل چی میخندم XD
ولی عاشق پسرشه…
اسمش توکوزوئه! ای جان، بچه شو دوست داره دیگه. فقط این شیوه تربیتیشون به درد عمشون میخوره…
شونزده سالش بود لعنتیا. این خودشو نمیتونه جمع بکنه چه برسه یه زن بگیره…

ولی توشیکو خیلی عاشقتر بود. این دختر واقعا بخاطر توکوزو هرکاری کرد و میکنه. کاش واقعا یکم خودخواه بود…

طوری که ساتو تو این سریال کیوته برتابیدنی نیست T-T

نی یان نی یان صدازدنش، موهای کوتاه و خربازیاش، با سن کم زن دار شدن و خانومیشو صدا کردنش، خدایا چقدر تو کیوت و خری آخه…

سریالش یه حال و هوای خاصی داره. اصلا سریالای تاکرو همیشه خاصن. من قبلنا نمیتونستم زیاد ژاپنی ببسنم. حس میکردم خشکن. مثل انیمه هاشون خوب احساساتیت نمیکنن. الان فهمیدم باید کارای یه سری بازیگرا رو دنبال کنی. تاکرو سریالا و فیلماش همیشه خاص و جذابه. ردخور نداره.

میدونین چی واسم این سریال رو انقدر خاص و شاهکار کرده؟
از اونجایی که آدمیم که خیلی زیاد روی حزئیات دقت میکنم و خیلی واسم مهمه این موضوع. چون اگه جزئیات حساب شده باشه باعث میشه سریال رو بیشتر درک کنم و باورپذیر بشه واسم و کم کم غرق و همراه سریال بشم
این سریال جوریه که از اکثر جهات، توجه خیلی زیادی به جزئیات کرده
۱:تقریبا هیچ سوالی واسه ما بیننده ها نمیذاره و هر سوالی واسمون پیش میاد حالا به هر نحوی شده از همون سوال از زبون یه کاراکتر دیگه پرسیده بشه، جواب داده میشه و در کل از نظر فیلمنامه خیلی منسجم و منظمه و مفاهیم عمیق خیلی زیادی داره😌👌🏻.
۲:دیدید توی کی دراما، بازیگرا توی اکتاشون علاوه بر انتقال احساسات با چشم ها، روی میمیک صورتشون و حالات بدنشون هم توجه زیادی دارند؟ اگه جی درامر باشید متوجه میشید که بازیگرا اکت های اغراق شده دارند و توی بازی خیلی میمیک صورت یا حالات بدنشون کنترل شده نیس ولی این سریال خیلی خیلی زیاد همه ی اکت ها با جزئیات کنترل شده بود😍
مورد ۲ واسه ی باور پذیری سریال تاثیرگذار تره به نظرم😊
۳:کارگردانی واقعا فوق العاده بود، هیچ پرش و سکانس کات خورده ایی نبود، فضاسازی عالی بود و باز جزئیات در کارگردانی هم رعایت شده بود👌🏻
.
پس به جرات میگم که این سریال واقعا یکی از شاهکارهای جی دراماست❤️
امیدوارم این سریال خیلی دیده بشه🙏🏻💔

قسمت آخرم دیدم
قشنگ بود ولی

سریال ذوبم کرد🥺
زیبایی این سریال واقعا با کلمات توصیف نمیشه واسم
عشق توشیکو و توکوزو بهم ملموس ترین و واقعی ترین و یکی از گرم ترین و قشنگ ترین عشق هایی بود که دیدم و باعث شد با دیدنشون شکوفه گیلاس در قلبم جوونه بزنه🌸❤️

چقدر این سریال فوق العادست
قلبم واسه این سریال رفته
اصن یه جوری با خنده ها و گریه ها و تک تک احساسات شخصیت ها حس میگیرم و از موفقیت ها ذوق میکنم که انگار من دارم باهاشون زندگی میکنم
4 قسمت دیگه بیشتر ندارم که تموم بشه و هم خوشحالم با دیدن همچین سریالی و هم ناراحت که داره تموم میشه