بااینکه این سریال قدیمیه ولی هیچوقت از یادم نمیره
من این سریال رو با زیرنویس انگلیسی از kbsworld دیده بودمش و اصلا اونموقه حتی بازیگراش رو هم نمیشناختم ولی عاشق اونی مین یانگ سونگ جونگ کی اوپا شدم سریالیه ک دوستش دارم و قطعا پیشنهادش میکنم

با توجه به کامنت قبلیم باید به بازیگران بخت برگشته ی این سریال یو آه اینم اضافه کرد💔💔💔💔

سرنوشت بازیگرهای این سریال خیلی تلخ بود
پارک یوچان که رسوایی داشت یه مدت از صنعت سرگرمی کنار رفت
سونگ جونگکی طلاق گرفت
جئون ته سو(برادر ها جی وون)خودکشی کرد وبه رحمت خدا رفت
خیلی سال پیش سریال رو دیدم زمان خودش سریال خوبی بود

ناموسا اسم این سه بازیگر مرد کنار هم خیلی سنگینه……

من دیدم سریال قشنگی بود

مثل همیشه بازی سونگ جونک کی عالی بود

کمدی هم هست

دوسش ندارم نه بخاطر سریال ها من یاد چیزهای ناراحت کننده میندازه ..

رسما ببنید پارک یو چان که یازده سال پیش جز بازیگرهای تاپ محسوب میشد چطور یک رسوایی کلن زندگیشو زیر و رو کرد و حرفه اش برای همیشه تمام شد .

ولی ازاون بدتر بازیگر جون تائه سو که برادر ها جی وون بود اینجا نقشی منفی رو داشت و چقدر هم کارشو خوب انجام داده فکر کنم سه یا چهار سال پیش خبر خودکشیش اومد…
اصلا دلم نمیاد حتی یک سکانس رو از این سریال ببینم

قسمت های ویژه ادامه ی سریالن یا نه؟

رسوایی سونگ کیون‌کوان یه چیزی بود تو مایه‌های عاشقان ماه یا هوارانگ یعنی پر بود از گل‌پسر😋
درواقع مَثَل یه دل بود و صدتا دلبر.اصلا آدم میموند میون این همه خوشگل کیو انتخاب کنه؟؟؟
قبل شروع سریالمون قصد داشتم یه ایراد بزرگ ازش بگیرم اونم آوردن پارک مین یانگ که کاملا قیافه و اندام دخترانه داره،در نقش پسر بود اما کارگردان باهوشمون منو ساکت نگه داشت چون مکررا تو فیلم بهش میگفتن پسر دخترانما و خیلی ها هم فک میکردن دختره در اصل👌
و اما گل‌پسرهای این مدرسه که یکی از یکی با فضیلت تر و باکلاس تر و خوشگل تر و پولدارتر و باهوش تر و … بودن.
“یو آه این” عشقِ alive من که اینجا در عین حالی که خیلی مود بود ولی همه‌ی خوبی‌های جهان تو این آدم جمع شده بود و دراومده بود “مون چه شین”.آخه پروردگارا آدم انقدر فداکار،دوست داشتنی،مغرور،دل‌گشاد،شجاع و حامی؟؟؟مگه میشه مگه داریم؟؟؟
با اون موهای پریشون و لباس های سیاهش و لبخندهای یه وریش هر لحظه دلمون رو ریش ریش میکرد😍
“سونگ جونگ‌کی” هم انگار واسه بازی کردن تو این نقش آفریده شده بود؛در واقع جذاب و کیوت،محبوب و شاد بودن،باهوش و زرنگ بودن شدیدا بهش میومد.چشمک زدنای دلبرانه اش و دیگر هیچ…
عاشق شنیدن جمله “نن گو یونگ هادا” بودم که همیشه با اون لبخند مکش‌مرگ ماییش به زبون می‌آوردش.
بهترین زوج هم با اختلاف گول اوه و یونگ ها بودن😂البته چقدر از یونگ ها اصرار،از گول اوه انکار.
“لی سو‌ن‌جون” هم که دیگه تهِ‌تهِ وقار و سنگینی بود؛اصلا بی‌جا عصبانی نمیشد،نمی خندید،حرف نمیزد.همه کاراش حساب شده و از رو فکر بودن.حسودیم شد☹در واقع مثل باباش (دارای عنوان سیاست‌مدار ترین سیاست‌مدار) کوه ابهت بود این بشر و “لی یو چان” به عنوان یه بازیگر-آیدل بااستعداد به بهترین شکل ممکن نقش اون رو بازی کرده بود.
و یادی کنیم از “لی سوجونی” که انقدر پاکدامن بود که واسه یه گرفتن دست هزار جور ادا درآورد😅
“پارک مین‌یانگ” از اون دست بازیگراست که مهم نیست پارتنرش کیه؛همیشه یه شیمی عالی باهاشون داره.اینجا هم من یکی با همه شیپش میکردم حتی با “ها این‌سو”🤷‍♀️
و “ها این‌سو”ای که رسالتش این بود که نذاره یه روز یه آب خوش از گلوی اینا پایین تره و خوشم میومد هر سری ضایع میشد ولی کم نمی‌آورد.
و نهایتا جمع این ۴ تا‌ جالگوم دوست‌داشتنی که منم مثل اون گیسانگ‌ها میموندم که به کدومشون نگاه کنم و کدوم بمونه😁
برخلاف بقیه سریالا دختر نقش دوم یه غول بی شاخ‌و‌دمِ نفرت انگیز نبود خدارو شکر.درسته یه خورده گیج‌طور و سبک بود ولی بازم آدم دلش واسش میسوخت.
این سریال انتظارات منو کاملا برآورده کرد.راستش یکی از مواردی که این سریال رو برام از بقیه تاریخی ها متمایز کرد این بود که خیلی قاطی سیاست و درباریان نشد و اینش رو دوست داشتم.در ضمن اینجا خبری از یه شاه بی‌لیاقت و وزیر اول شر نیست الحمدالله.👏
نهایتا با یه دیالوگ قشنگ پرونده این سریال رو هم ببندیم:
👈🏻توی این دنیا هیچکس نمیتونه پدر و مادر یا تاریخ تولدش رو خودش انتخاب کنه.
تنها انتخابی که میتونیم بکنیم اینه که چطور زندگی کنیم.
این تنها انتخابمونه….