خیلی سریال قشنگ و جالبی بود ؛ من تقریبا دو سال برای دیدن اش تردید داشتم نمیدونم واقعا چرا تا اینکه از بی سریالی گفتم بذار ببینم چیه که انقدر معروفه و امتیاز اش بالاست آیا واقعا به اندازه ایی که تعریف کردن ارزش داره یا نه و دیدم واقعا یکی از بهترین هاست از کارگردانی و طراحی صحنه و خوش ساختی بگیر تا بازی قوی بازیگر ها مخصوصا مونگ سانگ ته که انقدر قشنگ بود کاراکتر اش و انقدر بازیگر اش حرفه ایی و کاربلد در آورده بود این نقش و که یه جاهایی اش گریه ام گرفت .
بعد روانشناختی سریال خیلی جالب و از نقاط قوت سریال بود نه فقط نقش های اصلی حتی نقش های فرعی وقتی از دید روانشناختی نگاه میکردی بهش واقعا برات قابل تامل بود .
دیالوگ های بسیار قشنگی داشت این سریال و شاید بگم نقطه عطف این دیالوگ ها این بود: اون چیزی که میتونه تو رو نابود کنه در عین حال میتونه ناجی تو هم باشه:)
واقعا خیلی عمیق و قشنگ بود این دیالوگ
از شخصیت های مورد علاقه ام جدای از مون سانگ ته ،رئیس بیمارستان روانی ، مامان جو ری و جی سو بودن
در کل برای دیدن این سریال تردید نکنید اگر اهل تامل باشید موقع سریال دیدن و از اونایی نباشید که صرفا برای پر کردن وقت سریال می‌بینید به نظرم یکی از بهترین گزینه هاست
پ ن : واکنش صادقانه من بعد از اینکه فهمیدم

OVERRATED
فقط به خاطر برادر اتیسمی و بازیش ادامه دادم بارها رها کردم

از بی سریالی نشستم ریواچش می‌کنم، از همون موقعی که دیدم منتظر بودم یه تایمی بگذره که ریواچ کنم؛
من اینجا رو کیم سو هیون کراش و سو یه جی بشدت کراش زدم،
بازیای فوق العاده؛ خط داستانی متفاوت، هم گریه کردم هم خندیدم؛ حتی اون دختره که رو کیم سو هیون کراش داشت هم دلنشین بود؛ امسال بخاطر queen of tears خیلیا میگفتن بهترین کمستریش با جی وون بود ولی با سو یه جی یه جور قند تو دل اب کنی به هم میومدن که هیج جوره مثشون نمیاد(unpopular opinion).

واقعا قشنگه … حتما ببینیدش

از به یاد مانده ترین کاراکترها اون گوزن بی محل بود که هی جاهایی که نباید صداش در میومد :))

کو مون یونگ بدون شک ضدکلیشه ترین شخصیت زن کیدراماست. چقدر دوسش دارم 🙂 و چقدر تحول شخصیتی هر سه کرکتر اصلی عالی بود🦋

صفحه ی ملکه اشکها بود فکرکنم نوشته بودن هرموقع وقتش بود سرسالای قوی و مفهومی رو ببینید و بلخره وقت این سریال رسید.
چندسال پیش قسمت اول دراپ کردم ولی تایمی که میخاست دوقسمت آخر ملکه اشک بیاد شروعش کردم و بهش فرصت دادم.
ولیییی خیلییییی عالی بود خیلییییی اصلا چیز دیگه ای بود. همه چیزش بجا بود اصلا نمیشه بهش ایراد گرفت.
بازیکرا عالی, روند عالی،کمدی عالی،پیامی که میخاست برسونه صریح و بجا در کل محشر.
فقط اونجا که میگفتن خفه شو آهوی سکی😂
خلاصه که پشت سرهم دیدم و بسی لذت بردم. ازونا بود که تا عمق وجودت نفوذ میکنه و یه حسی می دوونه زیر پوستت.

خیلیییی عااالی بود.. بازی بازیگران محشر بود…
موضوع خیلییی خوبی داشت…تک به تک احساسات و حرفاشون رو توی زندگیمون تجربه کردیم…جایی که توی گذشته گیر کردیم و حق خوشی و لذت از زندگی رو به خودمون نمیدیم… باید مثل پروانه از پیله خودمون خارج بشیم و پرواز کنیم… کودک درون رو بغل بگیریم و اجازه بدیم احساساتی که سالها دفن کردیم رها بشه…

قبلا دیده بودمش ولی دیروز یه بار دیگه دیدم و تازه برام قابل فهم شد.
دیدم سوهیون دسانگ برده برای این، تعجب کردم درسته قشنگ بازی کرده بود ولی به نظرم نقش خانم یا برادره خیلی بهتر بود و لایق دسانگ.
اما در عوض تو ملگه اشک ها واقعا حقشه اگر دسانگ ببره.

من این سریال رو چند سال پیش دیدم اومدم تو صفحه چشمم خورد به نظرات که گفته بودن یا دراپ کردن یا کسل کننده بوده خواستم بگم اول اینکه از نظر یک سریال روانشناختی به نظرم جالب بود و وایب متفاوتی داشت در مورد کسل کننده بودنش باز به نظرم کسایی که سریال رو تموم میکنن بعدش که یک مدت میگذره دلشون براش تنگ میشه میفهمن چه سریال قوی و متفاوت بوده و بازم دوست دارن ببینن در کل واقعا ارزش دیدن رو داره چون تو این سریال هر دو شخصیت تغییر کردن و بهتر شدن

این سریالو تازه تموم کردم و قشنگ بود ارزش یه بار دیدنو داره..
نقش زن رو خیلی دوست داشتم کلا شخصیتش واسم جالب بود بین سریالایی که دیدم متفاوت ترین شخصیت بود

خوشم نیومد

بعد ۶ قسمت دراپ کردم خیلی برام خسته کننده بود سریالش…عذاب وجدان هم دارم که چرا دراپ کردم…🥲