دوستان من فصل دوم رو شروع کردم و تا قسمت ده دیدم فعلا. نظرم رو بعد تموم کردنش اونجا مینویسم.
فقط بدونین که فصل ۲ از فصل ۱ به نظر من قشنگتره. یه کم زیرنویس اذیت میکنه ولی در کل خط داستانی رو بیشتر دوست دارم.
اسپویل

من تازه فصل یکش رو تموم کردم و احتمالا به زودی فصل دو رو شروع کنم ببینم.
سریال خوب بود. من از دیدنش لذت بردم ولی خب از اون سریال ها هم نیست که بگی وای اگه نبینی حیف شده.
محوریت اصلیش مثل بقیه بیشتر سریال های پلیسی یه پرونده اس که یه سری کارگاه نه چندان رده بالا سعی دارن حلش کنن و مجرم واقعی رو گیر بندازن و یه سری مقام رده بالا که میخوان هر جوری شده نذارن مجرم گیر بیفته.
ولی تفاوت اصلیش فیلمنامه باورپذیرتره. پلیس همه چی رو نمیدونه و کلی هم اشتباه میکنه. حتی مثبت ترین آدم قصه هم خیلی جاها رفتاراش و کاراش درست نیست و بدترین آدم قصه هم یه جاهایی هست که ممکنه فکر کنی میشد که اینجوری نشه. همه مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها هستن. و به خاطر همین بهتر میشه از سریال لذت برد. طنز داستان هم به جا بود و باعث میشد وسط ها یه لبخندی به لب بیاد.

دوستان سرنوشت یونهی چی شد؟

پایانش جوریه که باید فصل دوم بود؟ اخه بعضیا تو کامنتا گفتن دوس دارن و منتظرن فصل دو بیاد

باورم نمیشه بعد از نسل خورشید، دوباره گول کامنت ها رو خوردم و یه سریال دیدم که از دیدنش پشیمونم.
این سریال رو به خاطر جانگ سونگ جو رفتم ببینم و صد البته ژانر جنایی اش
الان از پایان سریال میام و یه جورایی حالم بده!

کره بهتره به ساخت سریال های تخیلی- فضایی ادامه بده و اجازه بده آمریکا سریال های جنایی-پلیسی بسازه

اگه قبلاً سریال هایی مثل کارآگاه حقیقی و شاهد عینی رو دیده باشین، دیدن این سریال مثل یه شوخی میمونه!

واقعا سریال خوب و قوی و خوش پرداختی بود

امکان اسپوییل:

من یکی از طرفدارای این ژانرم اما نمی‌تونم بگم این سریال بهترینه یکی از اشکالاتش اینه که همه چیز حول یک پرونده می‌چرخه و نصف سریال در تلاش برای نجات جون یه نفره و نصف دیگش برای گرفتن قاتلایی که تو نصف اول سریال شناساییشون کردن
درنهایت این موضوع یکم خسته کننده می‌شه اما برای اونایی که این ژانر دوست دارن می‌گم بعد دیدنش پشیمان نخواهید بود

توی ژانر پلیسی از بهترین سریال های کره ایه.

قشنگ بود اصلانمیشه گفت بده

اسپویل:
.
.
.
.
.
قسمت 15 و 16 باعث شد همزمان از گریه هق هق کنم و بترسم. برای من پارت ترسناک فیلم و سریالا این نیست که قاتل وخون ببینم یا یکی یهو پا و دست طرف بگیره. برای من ترسناک ترین قسمتش وقتیه که خودم و جای قاتل می ذارم و نمی تونم بگم اینکار و نمی کردم. یکی از سریالایی که به شدت این حس ترس و بهم داد children of nobody بود. وقتی بابای هانا رو با زجر کشت بینهایت خوشحال شدم. وقتی رئیس پرورشگاه و با همون کتابا خفه کرد تحسینش کردم. وقتی شوهره رو کشت یه نفس راحت کشیدم و مرگش باعث شد یه روز کامل گریه کنم.
این سریالم از همون دسته بود. وقتی بهش می گفت بگو تو کشتیش و وانمود می کرد حتی نمی شناستش مطمئن بودم می کشمش. اون عزیزترینم و گرفته و حتی وجودش و انکار می کنه. من تو زجر دست و پا می زنم و اون راحت داره زندگیش و می کنه. اگه بکشمش دنیا جای بهتری نمیشه؟ بدترش این بود که حتی برای کارآگاه جانگم همین تصمیم رو می گرفتم. برای اولین بار تو عمرم به جمله ی” اون تو زمان اشتباه تو یه مکان اشتباه بود” ایمان آوردم. جمله ای که همیشه حالم و بهم می زد. وقتی بهش گفت دنبال قاتل بگرد می دونستم که قراره خودکشی کنه و حتی برای این کارم نمی تونم بگم اشتباه بود. بهترین تصمیمی بود که می تونست بگیره.
من فقط یه آدم عادیم که وقتی رو یه مورچه ناخودآگاه آب می ریزم عذاب وجدان میگیرم ولی این سریال و سریالای مثل این باعث میشه من تا این حد فکر کنم. به جایی برسم که همه ی ما تو تاریکی شبیه همیم. ای کاش سریالا بیشتر به این سمت برن که در عین سادگی یه مفهوم بزرگ و تو دلشون جا بدن

سریال خیلی خوبی بود و علاوه بر اینکه داستان کاملا منطقی بود از هر چیزی یکم داشت و باعث جذاب تر شدنش شده بود… بازی بازیگران خیلی خوب بود. برای کسایی که به جنایی غیرقابل پیش بینی علاقه مندن خیلی خوبه.
پیشنهادش میکنم?

به نظر من که به سریالها پلیسی، دادگاهی علاقمند هستم، سریال خوبی بود. ولی از نیمه سریال به بعد، به نظرم دیگه اون قدرت و منطق ابتدای داستان رو نداشت.

باورم نمیشه تا الان به این سریال توجهی نکردم….. چقد خوبه

به نظرم قسمت آخر دیگه شاهکار بود

اسپویل

همه انتظار داشتیم که کارگاها پیگیری کنند که کشته شدن خبرنگار خودکشی بوده. یا قتل اما در کمال ناباوری فقط خواستند عدالت به هر شکل ممکن اجرا بشه وتو دادگاه اصلا به مساله خودکشی اشاره نکردند وچه خوب بود که هندی بازی در نیاوردند

یه سوال

اون پلیس فاسد رو مگه قسمت ۱۵ نگرفتند حتی رو همکارشون هم اسلحه گرفته بود.! چی شد دوباره آزاد شده بود.!!!!

دلم برای سریال voice تنگ شده چقدر جاش خالیه

این سریال خیلی مهجور و دیده نشده اس در حالیکه به نظرم از flower of evil یا stranger چیزی کم نداره و میتونه شونه به شونه شون رقابت کنه.

در کل حتی با یکی دو ایراد نسبتا کم ‌اهمیت بود…
100% پیشنهاد میدم ببینیدش.
یه سری آدم معمولی… یه سری کارآگاه خاطرات قتلی نه هالیوودی… یه سری کارآگاه بونگ جونگ هویی نه فینچری.
یه سریال که کاراکترهاش رو نمیشه اونقدر خاکستری دونست و در نهایت هم سفید هم خاکستری هم سیاه داریم و رنگ بندی داره حسابی!:)
اما کلیت سریال واقعا خاکستریه… با امید به اتمام میرسه اما نه اونقدرم تمیز و درجه ۱ که تک تک ادم بدا به سزای اعمالشون برسن… یه عده آدم‌ سقوط میکنن ولی سیستم نه.
یه کارآگاه کاربلد و باهوش و سرد و شوخ که یه شخصیت جدید و تازه در کیدراماس و شخصیتش عمیقه.
(شاید بگید این تیپ کارآگاه که پره تو کیدراما بعله کاراکتر با این ویژگی ها کم نداشتیم اما نوع شخصیت پردازی و پرداختش باعث میشه کلیشه زدایی بشه ازش کاملا)

یه کارآگاه که هورمون مردانه اش کم شده!!!
و احساساتی شده یکم که این احساسات هم ناشی از یه طرز زندگی و آرمان و ایده ال که این یکی هم سطحی نیست.
(ایشون یه کوچولو کلیشه تو کاراکترش جامونده اما بازم جدیده مثل نفر قبل چون امثال اونا تو داستان هیچوقت کاراکتر محوری نبودن و همیشه تو حاشیه بودن و ما عمقشون رو ندیدیم.)
یه خبرنگار که برخلاف سریال پینوکیو تحت هر شرایطی کار درست رو نمیکنه اما کار اشتباه رو اصلا سمتش نمیره.
(ایشون نه میشه گفت جدید هستن نه کلیشه ای یه میانگینی دارن)
و پیشاپیش بدانید و اگاه باشید که رگه هایی از عشق رو هم خواهید یافت.
خلاصه که ببینید و لذت ببرید و سریال هم نیاز به وقت دادن نداره از همون هفته اول دیدنیه.
اگه نبینیدش کلاه سرتون رفته.
و مطمئنا هیچ چیز آبکی نیستش ولی امید همیشه هستش:)

و بعد منتشر شدن آلبوم Va هم دوباره کامنت خواهم گذاشت.
چون چندتا موسیقی بی متن شنیدنی به گوشم خورد در طول سریال.