پوستر جالبه بقیه دارن باهم جنگ و دعوا میکنن ولی دوتا دخترا میخوان کمک کنن و افراد روبه روشون درحال دعوا نیستن و خسته و نا امیدن

فیلم نماینده ی سینمای کره است توی اسکار امسال

نظرم در مورد فیلم:
اتفاقا برعکس بقیه میگفتن که خوب نبود،من خوشم اومد.فیلم اشکالات مثل بی نظمی در فیلم داشت ولی اونجوری که میگفتین همه بد نبودن،مردی که نگهشون داشت،بویونگ و دختر جدیده خوب بودن و در آخر افراد خوبی رو ملاقات کرد پس اینجا همه بد نبودن.
مورد دیگه،فیلم برام بسیار مفهوم داشت،همه ی ساکنین با عقده ها و فکرهاشون زندگی میکردن مخصوصا بیون هان که با هر قیمتی شده میخواست آپارتمان رو نگه داره و اون فکرهای رو بگه درست بوده.
دوم اینجا ساختمون رو یک نماد و بت در نظر گرفتن و اون نماینده اشون این رو القا کرده بود که اگر بیرون بری مردی یا یک بتی از خودش و ساختمون ساخته بودن که همه هم پیروی میکردند و در آخر طبق همین مرد.
سوم سکانس آخر عالی بود،وقتی بویونگ سوال کرد که میتونم زنده بمونم؟؟یعنی این توی ذهن همه بوده که اگه بری بیرون مردی و نمیشه.حدودا اینجوری هم بود ولی فکرشون با اغراق همراه بوده.
و در آخر چرا فیلم قهرمان نداشت،اتفاقا من پسندیدم که قهرمان نداشت،توی دنیای واقعی هیچ قهرمانی نیست و این ما هستیم که داریم با بد،خوب،قاتل،طمع کار،دلسوز و… زندگی میکنیم.اینجا ما هستیم که داریم خودمون رو مواقع حساس نشون بدیم.پس هیچ قهرمانی توی دنیای واقعی نیست و من اصلا هیچ انتظاری از فیلم ها برای قهرمان داشتن ندارم و میشه حرف آخر همون زن داستان که گفت نه…فقط آدمای معمولی هستن.ما همینیم.
در کل فیلم قشنگی بود و مفهوم عمیقی پشتش فهمیدم.گاهی لازمه که از اون بت ذهنی خودمون یا کسایی که برامون این بت رو ساختن یا پیروی از فرد یا رهبری جدا بشیم.
فیلم اشکال داشت ولی دوستش داشتم

من خیلی خوشم نیومد و بخاطر بازیگراش دبدمش. چیز خاصی نداشت همش یه گروه از مردا میرفتن بیرون خوراکی پیدا میکردن و بین بقیه ساکنین تقسیم میکردن. البته یه مفاهیمی رو هم میخواست برسونه این که آدما تو شرایط سخت فقط به فکر خودشونن و به جون هم میفتن و… ولی در کل بی سر و ته بود. بهتر بود از قبل وقوع زلزله فیلم شروع میشد بیننده یه پیش زمینه از کاراکترا داشته باشه ن۶ که بهو بره تو دل ماجرا

فیلم حال خوب کنی نیست

برای یک بار دیدن خوب بود.
پارو سوجون یه بار دیگه ثابت کرد با چشماش بازی میکنه.

بیان احساسات بی سروته انسانی . کسایی که برای زنده موندن تقلا میکنن و منطقیه اما توی این راه خیلی ها رو هم فدا می کنن .
داستان قوی نبود اما بازیگرها و کارگردانی فوق العاده.
اون قدر خوب نبود اما به خاطر این دو مورد از دیدنش پشیمون نیستم .
یه سکانس هایی حتی نورپردازی هم تاثیر زیادی داشت روم که به عنوان یکی از بهترین کارگردانی ها توی ذهنم ثبت شد .
سوجون عالی بود ‌. حتی چشم هاش حرف میزدن ‌.
دیدنش سلیقه ای هست داستان جدید و خوبی نداره اما به نظر من حیفه به خاطر بازیگرهای تاپش نبینیش ‌.

دوسش نداشتم‌

با روحیه من سازگار نبود…کلا فیلمایی ک آدما برای زنده موندن ب جون هم میفتن خیلی دردناکه

قشنگ بود مفهومش خوب بود.