ولی واقعا مین جو خیلی خوش‌شانسه که یکی مثل یونگ جو کنارشه ، به قول خودش “اون منو همینجوری که هستم درک میکنه” و این بزرگتررررین نعمت برای آدم‌های حساسه…

خب من تا قسمت 5 ئشو دیدم و خیلی تا اینجا حسو حالمو خوب کرده این سریال😍 چرا انقده قشنگن جوجو کاپل آخه خداااا😭😍
از یه سری چیزای این سریال خیلی تا اینجا خوشم اومده،
🟠بدون اسپویل میگم که اگه یکی میخواد بدونه وایبش چجوریاست متوجه بشه:
به قول یه سری دوستان که اینجا تو کامنتا بهش اشاره کردن، اول اینکه اینجا یه فضای روستایی داریم که شادن، این شاد بودنه خیلی حس خوبی به ادم میده
دوم اینکه یه زوجی داریم که حواسشون بشدت به حسو حالِ هم هست و به هم احترام میذارن💘 و یه زوج دیگه هم داریم که اوناهم گوگولی و بامزست رفتاراشون🤭
سوم اینکه کاراکتری که خیلی بخواد بره رو مخت تا اینجا اصلا نداشتیم!🥰
چهارم اینکه هرچی میره جلو، در عین اینکه به یه سری علامت سوال جواب میده، یه سری علامت سوال جدید هم ایجاد میکنه که بیننده رو ترغیب کنه به حدس زدن و منتظر برای سر دراوردن از ماجراشون
پنجم اینکه از اون سریالاست که اگه به دیالوگ هاشون توجه کنین و دقیق بشین ، هم کلی ممکنه باهاشون حس همدردی کنین هم اینکه کلی چیز ازش یادبگیرین!

در کل سریالیه که وقتی دارم میبینم حالم خیلی خوبه باهاش و رو مودشم😊
توجه کنین که موقع دیدن سریال های عاشقانه درام، مودتون بشدتتت مهمه!
من همزمان با این، خانواده انتخابی هم شروع کردم، ولی اونو بعد از یک قسمتو نیم دیدن ، نگهش داشتم اومدم اینو ادامه دادم چون بیشتر رو مودش بودم، اینو که به پخش رسیدم بعدش دوباره میرم خانواده انتخابی رو ادامه میدم🤭
خلاصه که توصیم به اونایی که شک دارن ببینن اینه که به مودتون خیلی دقت کنین، همه ی سریالا برای یه سری آدما خیلی لذت بخش تره چون توی موقع درستش دیدن! یا سبکی بوده که از دیدنش اکثرا لذت میبرن😉
🟠پس قبل از توجه به نظر دیگرانو اینکه کی خوشش اومد کی نیومد، اول از همه سلیقه و دوم حسو حال شخصیتون رو درنظر بگیرین ، مطمئنا با در نظر گرفتن دو مورد اول، از دیدن سریالی که میخواید ببینید، لذت خواهید برد❣

می دونم بخاطر نقششه ولی لباسای دختره چقدر زشتن! خودش و اندامشم اینجوری به چشم آدم زشت میاد هیچ ظرافتی نداره مخصوصا این تیشرت راه راه با یقه سفید گنده و که پایینش کرده تو شلوار مشکیش یه ساعت مشکی هم تو دستش😷 صورتشو نبینی فکر می کنی آجوشیه

واقعا بهار عزیز،
زوج بالغ، بهترین قسمت کی دراماست – اصلا دل آب کن بودنش هزار برابر میشه وقتی با وجود اون بلوغ یه سری ری اکشن ها نشون میدن و یه سری کارارو میکنن –

چرا هیچکس به اون آقاهه که به یونگ جو گفت هروقت هرکاری داشتی زنگ بزن خودمو میرسونم، و وقتی ابجو هاشون به فنا رفت تو جاده واسشون آبجو اورد توجه نکرد؟
اون بابابزرگه همون آقاهه تو سریال خواستگاری تجاریه : (((( بابای پسره که رئیس شرکت بود هی میومد دعواشون میکرد : ( من دیدمش گل از گلم شکفت جدی.

الله الله ازین قدرت لاس زدن یون مینجو
من چرا حالا اینقدر دلم میلرزه . یکی دیگه داره عشق دریافت میکنه😭😭

فکر کنم اصلی ترین دلیلی که با این سریال خیلی ارتباط برقرار کردم، اینه که حداقل درحال حاضر اصلا حوصله ی درگیری های بیخود کاری، این به اون خیانت کنه، این یکی زیراب اون یکیو بزنه، و فلان و بهمان رو ندارم
و این سریال یه جورایی نقش منفی نداره
خاکستری چرا، ولی اون سیاهی که اعصابتو خورد میکنه و دلت میخواد از صحنه ی روزگار پاکش کنی نیست
وایب روستایی و گرمش هم که اصلا.
مثلا سریال مامان بد، اونم فضای روستایی طور داشت، ولی اصلا همچین حسی بهم نمیداد. هرچند که خب فضا و محتوا متفاوته

ریت قسمت‌های سریال داخل کره :
قسمت ۵ : ۱.۴۸٪
قسمت ۶ : ۱.۹۴٪
ریت قسمت‌های سریال داخل سئول :
قسمت ۵ : ۱.۴۱٪
قسمت ۶ : ۲.۱۰٪

از یه چیز این سریال میشه مطمئن بود ، اینکه این زوج دچار سوتفاهم نمیشن به لطف مین جوی دوست داشتنی 🥲
و یونگ جویی که همیشه از ته قلبش و با صداقت رفتار میکنه
نمونه بی نقص از یه زوج بالغ 🫠

بالاخره بعد از ۲۱۵’۴۸۵’۴۲۰’۵۳۴’۸۶۵ بار ریواچ کردن سکانس خونه ی مین جو استراحتی به خودم دادم و اومدم بنویسم 😂😂😂😂😂
آرامش و راحتی مین جو در حدی طبیعیه ✨که من دیگه بیشتر از این تلاش نمیکنم به خودم بقبولونم که این یه سریاله و مستند نیست✨😁🧡 اصلا بذار فکر کنم واقعیه چه اشکالی داره ؟!😂 شاید هم دلیلش این باشه که احساس میکنم بیشتر از پنجاه درصد شخصیت مین جو خود واقعی لی جونگ وونه✨✨✨

تو این روزای سختی که دارم ، تماشای این سریال تنها لحظه هایی هست که میتونم از جهنم زندگیم برای یه مدتی برم بیرون
گاهی زندگی برای ادمای حساس خیلی سخته
وقتی یکی از اعضای خانوادشون درد میکشه ، اونا هم همون قدر دردو حس میکنن شایدم بیشتر
احساسات بقیه اونقد روشون تاثیر میزاره که انگار خودشون تو همون شرایطن
من بدترین روزای زندگیم ، مریض شدن خانوادم یا رفتن به مراسم خاکسپاری اقوامه چون بعدش تا یک ماه مریض میشم
وقتی که باتریشون خالی میشه و نمیتونن تنها باشن ، احساس میکنن تو یه قفس اسیرن
وقتی نمیتونن بخوابن و استراحت ندارن،خسته ترین آدمای دنیا میشن

با وجود همه اینا به نظرم همین آدما میتونن قشنگترین جنبه های زندگی رو لمس کنن
اونجا که با لمس یه گل حس میکنن تمام رنگای زیبای دنیا جلو چشمشونه
اونجا که با نوشتن ، میتونن تمام افکار منفیشونو تخلیه کنن و حس سبکی داشته باشن
وقتایی که با صدا و بوی بارون ، از خود بی خود میشن
یا حتی نگاه کردن به آسمون زیبا
طلوع و غروب خورشید
گوش دادن به صدای نفس های خودمون

با کوچکترین چیزا که برای بقیه آدما معنی خاصی نداره،آدمای حساس میتونن قشنگترین احساسات رو تجربه کنن
من همیشه برام جای تعجب بود چرا من شبیه اطرافیانم نیستم
چرا من دنیارو متفاوت از بقیه میبینم؟
تا این که با این سریال اشنا شدم و رفتم کلی مطلب خوندم درموردش
قشنگی این ویژگی اونجا پدیدار میشه که هرکس خودشو همینطور که هست بپذیره و به خودش بیشتر توجه کنه
ادمای حساس ، نیاز دارن اول عاشق خودشون باشن

حالا دوماه طول میکشه تا هفته بعد بیاد 😭

در قسمت ۶ مین جویی رو داریم که مدام در حال دلبری کردن برای یونگ جوعه
و یونگ جویی رو داریم که قلبش داره از جا کنده میشه ولی میگه نه من جزو نیروی ویژه بودم چرا باید قلبم تند بزنه
😭😭😭 🫠🫠🫠🫠

کاربر “کت” فعلا فقط من و تو داریم کامنت میذاریم و ذوق مرگیم
به نظرت بعد از اعتراف مین جو ، یونگ جو همون موقع عشقشو قبول میکنه یا بهونه میاره که دوستش نداره؟🥲

در قسمت ۵ و ۶ شاهد بارش شدید اکلیل هستیم
مراقب و چشم‌ها و قلبتون باشید
با تشکر 🙃

این قضیه رو هم خیلی دوست داشتم که،
با شخصیت مین جو، حالا جدای از شناخت یه کارکتر جدید که حساسیت های بالایی داره، یه چیز بهتر نشون دادن.
آدم های حساس، لوس نیستن : )
متنفرم از اینکه به صرف حساسیت یک نفر، زود روش اسم لوس بودن میذارن. این شخصیت خیلی قشنگ نشون داد لوس بازی و حساسیت هیچ ربطی بهم ندارن. چون من یکی شخصا اصلا وایب لوس بازی از هیچ کدوم از کاراش نمیگیرم.

صراحتی که شخصیت مین جو داره واااقعا به دلم میشینه و خیالمو راحت میکنه. جفتشون در واقع. هرچقدر کلم نامناسب میشه وقتی میبینم دو نفر همدیگرو دوست دارن ولی هی خودشونو میزنن به اون راه و الکی ادا درمیارن، روحم شاد میشه وقتی شخصیت ها حرفشونو مستقیم میزنن و حاشیه نمیرن. اینطوریم که آخیش. همینو میخواستم.