حتی منم تو قسمت ۱۷ از ته دلم دعا کردم

تو آخر قسمت 14 چقدر رفتار و حرفای جونگ جون قشنگ و جذاب بود
_بهم یاد ندادن چجور با یه معلول رفتار کنم…
واقعا بهمون یاد ندادن
و تو قسمت 15 چقدر رفتارش با یونگ هی قشنگ بود
کاش همه این جور سریال ها رو ببینن و یاد بگیرن تو یه رابطه باید چه جور رفتار کنن
فعلا تا قسمت 15 این سریال رو دیدم
تک تک قسمت ها تک تک سکانس ها زیبا و قشنگن
بازیگرا تک تک شون عالی بازی کردن انگار تو جزیره ججو نشسته و داره زندگی اون ها رو تماشا میکنه
آدم غرق این سریال میشه
واقعا بی نظیره

یکی از شاهکارهای ژانر رئال
از دست ندین دیدنش رو
چیزهای ارزشمندی رو بهتون میده که در قلبتون حک میشه♡

خیلی در حق این سریال اجهاف شد و اصلا اونقدری که لایقش بود دیده نشد
بعد از ده سال کیدرامر بودن و دیدن اینهمه سریال کره ای، این سریال بعد از سریال آجوشی من، بهترین سریالیه که دیدم
پر از مفهوم و معنا و به شدت دوست داشتنی
هم باهاش خندیدم و هم باهاش گریه کردم
دیدنش به شدت توصیه میشه ❤️❤️❤️

در یک کلام عالی و بدون نقص بود ….

یه چیز دیگه😁 دوست داشتم هوشیک به اون هی برسه واقعا دوسش داشت حیف شد🥲 ولی خب فقط میران از قلب اون هی و حسرت عشق اولش باخبر بود…

متاسفانه قبلا وقت نشد ببینمش و تازه تموش کردم عاشقش بودم😍
عاااشق همه مردم پورونگ بودم 🥰😍 راستش بجز مامان دونگ سوک! یعنی حتی تونستم با بابای هیون کنار بیام و آخرش دوسش داشته باشم ولی مامان دونگ سوک خیلی بهش ظلم کرد آخرشم میگفت تو خوب نیست زندگی بعدی مامانت نمیشم!!!! دونگ سوک خیلی گناه داشت و چقدرر لی بیونگ هان قشنگ نقشو درآورد مخصوصا وقتی شلوار گل گلی میفروخت اصلا انتظار نداشتم اینقدر به این نقش بیاد!

چقدر دلم تنگ شد براش یهو…🥺❤️

سریال غمگینه خیلی؟ آخرش چی؟:))

۱.سریال مفهوم و مضامین خیلی خوبی داره
۲.روند سریال کمی کنده
۳.بازی ها عالی هستن
۴.انتخاب بازیگرها عالیه
۵.کاملا غیر کلیشه ایه و زندگی واقعی و نشون میده
۶

کل سریال یه طرف از قسمت ۱۵ تا ۲۰ یه طرف
عالی بود
شاهکار
امتیازم به این ۵ قسمت ۱۰ از ۱۰

یه سریال عمیق عمیق و انسانی
دو الی سه قسمت سریال خیلی برام جذابیت نداشت و یه جورایی بی رغبتم کرده بوده چون احتمالا فکر میکردم شخصیت محوری سریال همین دو تا هستن و چون اول سریالم بود هنوز با کاراکترا خو نگرفته بودم ، اما سریال که جلو رفت فهمیدم که اپیزود به اپیزود و کم کم هم کاراکتراش شدن تمام دغدغه ام
سریال طوری بود که به قضاوت وادارت میکرد و بعد که حقیقت و برات بر ملا میکرد گاهی تو رو از طرز فکرت خجالت زده میکرد ، شخصیتا واقعااا طوری بودن که انگار هممون یا باهاشون مواجه شدیم یا این که خودمون موقعیتمون با اونا یکیه .
فضای ججو رو برامون طوری ساخت که انگار سال هاست اونجا زندگی میکنیم
تصاویر چشم نوازی داشت و موسیقیش هم دلنشین بود
واقعا ایرادی به سریال از نظرم وارد نیست ، ببینید و لذت برید
پ . ن : تیتراژ هارو جلو نزنید و از دیدنش کیف کنید ، هر تیتراژ روایتگر داستان اون اپیزود
پ . ن : اپیزود محبوب خودم قسمت می ران بود