گفتم اوه هه یونگ رو چطور دیدم ، هی برای دیدنش ناز میکردم و قصد نداشتم ببینمش ولی ۷ قسمتشو یهو دانلود کردم یهو دیدم و یهو عاشقش شدم

حالا دمای عشق هم همین ولی با فرق اینکه قصد داشتم وقتی تموم شد ببینمش اما دیشب حوصله م سر رفته بود و گفتم حالا یه قسمت دیدن که ایرادی نداره
یه قسمت دیدن همانا و تا ۴ صبح هر ۸ قسمت پخش شده رو دیدن هم همانا
یه کشش و جذابیت خاصی داره

بعضی سریالا ساده و بی شیله پیله جذابن

با دیدن تیزرش نا امید شدم و دیدن اسپویل های هفته ی اول نا امید ترم کرد با خیال اینکه یه سریال اب دوغ خیاریه که ۲۰ قسمت (۲۰ قسمت قدیم) الکی قراره کشش بدن ولی از این خبرا نبود
نباید هیچوقت به سو هیون جین شک کرد

یکی از موضوعاتی که ممکنه تو ذوق بزنه زوج اصلی داستانه ولی تو خود داستانم رابطه نونا دونگ سنگی هست و یکی از المنت های مهم داستانه الکی مثل کشتی بیمارستانی همسن جلوه ندادشون
و سو هیون جین آنقدر کیوت و دوست داشتنی هست که بتونه “کمیستری ساز ” باشه

سریال ۴ تا ویژگی اصلی رو داره
بازیگر خوب + داستان خوب + کارگردانی خوب + فضای خوب
داستان با اینکه یه داستان عاشقانه ی ساده س خیلی دوست داشتنیه و بدجور به دل میشینه و فضای خارق العاده ای داره
همچنین یه جو فرانسوی تو سریال هست که به من که عاشق فرانسه ام خیلی حال میده
سو هیون جین که لازم نیست ازش تعریف شه ورای هر تعریفی که ازش میشه هست
کاراکتر یانگ سه جونگ کاراکتریه که بیشتر ازش تو دنیای کی دراما احتیاج داریم ، یه پسر تیز و فرز با اعتماد به نفس بالا و حاضر جواب ، همین حاضر جواب بودنش خیلی باحاله و ادم کیف میکنه تو سری خور نیست

کیم جه ووک رو بعد از ۴ سال تو یه سریال دیدم و لامصب عین قالی کرمون میمونه، هر سال بیشتر جذاب میشه کل بروبچ کافه پرنس همچین خاصیتی دارن فکر کنم ? خلاصه که هر چی از جذابیتش بگم کم گفتم

جو بواه بنده خدا یه رو مخی خاص جدیدی داره اینجا همیشه در عرصه ی رو مخ بودن پیش قدمه بچه

یه نکته ای که خیلی درباره سریال دوست داشتم این بود که سو هیو جین الکی کیم جه ووک رو امیدوار نکرد اول کاری رک و،پوست کنده گفت که کس دیگه ای رو دوست داره …

خلاصه دمای عشق را باید دید …

همونطور که میدونید این پیج رو جدا زدیم که نظر های شخصی آجوما رو بذاریم ، پس ممکنه کاملا با یه کاراکتر مخالفت یا موافقت کنیم ، قرار نیست هیچ بازیگری رو تخریب کنیم فقط شخصیت های سریال ها رو نقد میکنیم ، پس نقد ها کاملا بر اساس نظر شخصی هستن …

#دمای_عشق #نقددونی

?بیچاره تر از عاشقِ بی صبر کجاست؟ ?

میگن هیچوقت نمیتونی خودتو جایِ کسی بذاری و اگر تو هم جایِ اون فرد بودی ممکن بود کارهایِ بدتری انجام بدی .
اگر تو دنیایِ واقعی اتفاقی مثلِ اتفاق دمای عشق بیفته هیون سو 5 سال صبر نمیکنه ! تویِ سریال 5 سال مثلِ یک سال در نظر گرفته شده که اصلا منطقی نیست ، انگار نه انگار 5 سال آزگار گذشته ، جالبه که توی گریم هاشون تفاوت آنچنانی نمیبینیم پس نویسنده بهتر بود این فاصله رو یکی دو سال در نظر بگیره.
شخصیت ها اکثرا منطقی هستن ، جونگ سون شخصیت فوق العاده مثبت و منطقی هستش انرژی و روحیه ی مبارزه طلبش آدم رو به وجد میاره همینطور حاضر جوابی و لبخند های نمکیش به دل میشینه.
تیمِ رستوران گوود سوپ هم خیلی تیم جالبیه و جمعشون که جمع میشه شیرینی سریال همش بالاتر میره
شخصیتی که هیچ جوره نمیتونم درکش کنم و رفتارش تو کتم نمیره هونگ آئه ، هونگ آ دچار خودبرتربینی شدید وسندرمِ پرنسسه * ، واسه همین هیچ جوره دلش نمیخواد به کسی ببازه و همیشه فکر میکنه انقدر خوبه که چشم همه رو میگیره و واقعا چنین آدمایی میتونن زندگی چندین نفرُ خراب کنن
شخصیتِ هیون سو فاکتور گرفته از دیدِ احساسیش خیلی شخصیت قوی ، متکی و سخت کوشیه که عاشقِ چالشه و به خاطر باورهاش و رویایِ حقیقیش هیچ جوره کوتاه نمیاد و واقعا تحسن برانگیزه
و شخصیتِ محبوبِ ادمین آجوما جونگ وو که متاسفانه نویسنده فقط تو فیلم آوردش تا پله های ترقی همه ی کاراکتر ها از مادرِ جونگ سون گرفته تا هیون سو باشه ، رئیس مایه داری که با تیریپِ شیک و متواضعش همه ی جذابیت هایِ قبل رو سوءتفاهم جلوه داد.

این از شخصیت ها حالا بریم سر وقت داستان
داستان هنوزم که هنوزه فوق العاده جذابه و کشش داره ؛ متاسفانه هیچ اطلاعاتی به زبان انگلیسی از رمانی که این سریال ازش اقتباس شده نیست ولی همینکه سریالش ساخته شده پس یعنی کم رمانی نبوده و باید به نویسنده ش آفرین گفت که با روندی کند انقدر داستان رو جذاب نگه داشته .

نوبیتیم باشه نوبتِ اینه که به تیتر نقدم بپردازم یعنی “دو راهی تب و منطق” که محور اصلی چندین قسمت قبل بود ، درسته که احساس درونی و دیوونه بازی مهمه اما بازم میگم اون 5 سال کم زمانی نیست و احساس ما انعطاف پذیره و اگر تو دنیایِ واقعی بود جونگ وو و هیون سو الان بچه هاشونو مدرسه ام فرستاده بودن ، به نظرم یه مقدار این قسمت داستان ایراد داره و خام ساخته شده اگر فاصله 1 یا 2 سال بود منطقی تر بود …

+ سندرم پرنسس سندرمیه که بیشتر در میان خانم های اسیای شرقی اتفاق میفته و باعث میشه خودبرتربینی شدید داشته باشن و فکر میکنن شاهزاده ای چیزین.

❉ @AjummaWatches ❉

دیگه زمستون داره از راه میرسه و دمای عشقم با تمام گرمای اوایلش داره سرد میشه…

اعتراف میکنم ک قسمتای اول با ذوق و شوق بیشتری میدیدم، اعتراف میکنم ک قسمتای این هفته رو نصفه دیدم و امان از جو سنگینش، اعتراف میکنم ک از دست همه ی شخصیتا عاصیم اما شجاعانه میگم ک نویسنده کارگردان و بازیگرا هیچ کدوم کم نذاشتن، این سیر ب اصطلاح نزولی دلایل ب حق خودش داره.

شروع داستان پر بود از تمام کلیشه هایی ک ما دوست داریم، پسر مغرور، دختر احساساتی، ضلع سوم همه چی تمومی ک همه دلشون براش کباب بود. ولی وقتی ک شخصیت های اصلی واقعا رابطشون شروع کردن همه چیز تیره و تار شد و روابط خفه کننده. چرا ؟ بیاین کی درامایی فکر نکنیم و منطقی باشیم، همه ی آدما فقط از دور پرفکت و خواستنین اما وقتی از نزدیک و با کیفیت فول اچ دی ببینیدشون پر هستن از عیب ها و نواقص، هیون سویی ک الگوش از عشق پدر و مادرشن، پس عشق یعنی لیلی و مجنون بودن، گل و بلبل و رنگین کمون و اگه دنیا ب روت نخنده این تصویر ذهنی عشق بی نقص یه جای کارش میلنگه و واویلا از روزی ک طرفت مثل تو نباشه جنس تو نباشه ک همه ی حساش تو حرفاش باشه… همه چیز تموم!!! جونگ سونی ک با چنگ و دندون داره میجنگه تا از عشقش غرورش و خودش، خودشی ک میدونه باید تغییرش بده محافظت کنه، آدمی ک ب شدت آسیب دیده ست، خجالت زده ست فقط ب خاطر اشتباهات خانواده ش، آدمی ک 20 و اندی سال ب همین منوال فرو خورده زندگی کرده حالا با یه آدم کاملا برون گرا باید ارتباط بگیره!! خب نمیشه!! فکر کردین ساده ست واقعا ؟؟ اصلا ورای داستان ک بخوایم به این مسئله نگاه کنیم، ب نظرتون همه ی مردا مثل مردای کی دراما ب طور ایده آلیستیکی احساس و عمل و زبون شون یکیه ؟؟ هر ناراحتی هم ک داشته باشن با یه سوجو زدن یا نودل داغ هورت کشیدن در حالی ک دارن های های اشک فشانی میکنن و از حسرت ها و احساسشون و مشکلاتشون میگن اندر آغوش یارشون آروم میشن و همه چی ب طرز معجزه آسایی حل میشه ؟؟؟؟ خیر داداچ داریم اشتباه میزنیم! تیپ شخصیتی مردا با زنا از پایه متفاوت. این سریال های کره ای هستن ک سطح توقعات ما رو این جور برده بالا! و جوونگ وو ک خیل کثيري میگن مظلوم و بهش ظلم شده، اصلاااااااااااا! این آدمی ک داره ب خاطر عقده ی “من همیشه پیروزم و میتونم و اگه نتونم دیگه هیچی نیستم ” ب 3 نفر ظلم میکنه. مشخصا نفر اول جونگ سون، رقیبی ک واقعا کار بدی در حقش نکرده ولی رقیبی نابالغ تر، بی اعتماد ب نفس تر و بی مایه تر”مالی، موفقیت”، پس میدونه چطور غیر مستقیم بهش ضربه بزنه تا بشکنه، چون خودش یه روزی مثل جونگ سون بوده و هست پس نقاط ضعفش میدونه، میدونه ک مردها شغلشون و غرورشون ارتباط تنگاتنگی دارن و ایجاد اختلال در این دو مورد زندگیشون رو از هر جهتی طوفانی میکنه. نفر مورد ظلم واقع شده ی بعدی خودش!! با کاراش از خودش بیزار میشه، ب دست آوردن یه دختر ب چ قیمت؟؟ هر چند ک واقعا تشنه ی اون گرما و دمای بالای عشقی ک هیون سو توی خانواده ش داشته نه شخص مادی هیون سو. و نفر سوم هم هیون سوئه، جونگ وو ب خیال خودش با این جنگ سردی ک با رقیبش راه انداخته داره خیلی منطقی و موقر پیش میره اما هیچ آدم سالم از نظر احساسی 5 سال ب پای دختری ک هیچ احساسی بهش نداره نمیشینه و وقتی ک تازه فهمید رقیب برگشته حملاتش سنگین تر نمیکنه، چ بسا ک رقیب در واقع رفیق هم باشه و خیلی هم بی آزار و بیگناه و چون نمیخواد دختر رو مورد فشار قرار بده رقیب/رفیق رو توی منگنه قرار میده در حالی ک تمام این فعل و انفعالات بیشترین آسیب رو ب دختر میرسونه…

اوایل داستان مثلث جذابی بود اما واقعا هدف نویسنده یه سریال با محوریت مثلث عشقی و انتخاب نهایی شخصیت دختر داستان نبوده کما این ک از همون اول انتخابش کرده بود، مسئله مسئله ي تفاوت هاست. تفاوت اخلاقیات، خلق و خو، بیان احساسات. تفاوت میون جنس مذکر و مؤنث و از همه مهم تر تفاوتی ک بین بچه هایی ک توی خانواده های پر مهر و محبت بزرگ شدن با بچه های ضربه خورده از طلاق یا بچه هایی ک بدون پدر و مادر بزرگ شدن. جونگ وو پدر و مادرش از دست داده و جونگ سون پدر و مادرش در قید حیاتن اما این دو نفر عملا یه نفرن! دو روی یه سکه ن! کسی ک محبتی ک باید ندیده، حامی نداشته، تنها بوده و حالا در مقابله با دختری ک کاملا نقطه ی مقابل خودش داره دست ب خود تخریبی میزنه !!!

هدفم از این سیل عظیم روده درازی این بود ک شاید یه کم متفاوت تر چند قسمت آخر ببینید??

نقد از رفیق اجوما #Ghasedak
#رفقای_اجوما

❉ @AjummaWatches ❉