همین الان تمومش کردم وباید بگم با توجه به سال ساختش تو ژانر خودش محشر .پیام سریال بیشتر بنظرم این بود باید باظلم جنگید حتی اگه بخاطرش بمیری .تمام شخصیتای داستان با ظلم می جنگیدن بااینکه همشون می دونستن پیروز این میدون نیستن .
سئونگ یو

در نهایت بنظرم

دو قسمتو دیدم وباید بگم از همین الان غمش داره منو افسرده می کنه من چرا قبلا اینو ندیده بودم؟؟جالب اینه قبلا از پارک شی هو خوشم نمی اومد الان عاشق لبخنداش شدم فکر کنم بایدبرم واسه ۲۲قسمت آینده دستمال بخرم گریه کنم

من اولین بار اینو سال کنکورم دیدم بعد از کلییی درس خوندن صبح تا شب میومدم شبی یه قسمت میدیدم آخخ که چقدررر لذت بخش بود کلا انگیزه ای شده بود واسم برای درس خوندن
حتی یه سری وقتا یه قسمتو دوبار میدیدم که دیرتر تمومش کنم انقد که من‌ دوس داشتم این فیلمو💓
الان بعد سه چهار سال دوباره ریواچش کردم و باید بگم با اینکه واسه ده دوازده سال پیشه ولی هنوزم یه سر گردن از خیلی از کیدراماهای الان بالاتره
او اس تی هاش… عشقشون…فداکاریاشون❤ واعیی من دیگه نمیتونمش🥺♥️
ینی سرشار از احساسو زیباییه این فیلم

خیلی قدیمیه بنظرتون جالبه؟ ارزش دیدن داره؟
و اینکه سد انده؟
لطف کنین بگین🙂

خب،همین الان سریال رو تموم کردم و اومدم نظرم رو راجبش بنویسم دوستانی که سریال رو ندیدن پیامم رو بخونن: اولا سریال بسیار اعتیاد اوره یعنی بشینید پاش زمان از دستتون در میره هر قسمت هم جای حساسش تموم میشه مجبوری سریع بری قسمت بعد.اگر میخواین بدونین هپی اندینگ یا سد اندینگ واقعا نظر خاصی راجبش ندارم و به برداشت خودتون مربوط میشه به نظر خودم پایان معمولی ای داشت با اینکه آدم بدای داستان اون طور که دلم میخواست مجازات نشدن ولی خوب اگر مجازات میشدن سریال دوباره غم انگیز میشد چون روابط اشخاص سریال به شدت به هم گره خورده بود. تو خلاصه داستان سریال نوشته همون رومئو و ژولیت ولی نسخه کره ایش.خب تا یه جایی واقعا مثل داستان رومئو و ژولیت پیش میره ولی بعدش کلا مثل هر سریال کره ای دیگه ای پیش میره و از داستان اصلی فاصله میگیره در نسخه اول فکر کنم ژولیت سم میخوره و تظاهر میکنه که مرده و بعد عشقش میاد سر قبرش و فکر میکنه واقعا مرده و اونم خودکشی میکنه ولی بعد که ژولیت بیدار میشه میبینه عشقش مرده اونم خودکشی میکنه تا با هم باشن ولی خب این نسخه کره ایش روایت برعکسه و درضمن خیلی کشش داده بودن فکر نکنم واقعا به بیست و چهار قسمت نیاز بود کارگردان باید از یه جایی به بعد شروع میکرد به جمع کردن داستان ولی طوری که قضیه پیش میرفت جمع شدنی نبود در واقع سریال پر بود از خیانت عشق دوستی و دشمنی که یا باید خیلی بیشتر از بیست و چهار قسمت ساخته میشد تا یه جمع بندی خوب داشته باشه یا قبل این که داستان خیلی پیچیده بشه جمعش میکرد.سریال سوتی های فراوانی هم داشت تا دلتون بخواد یعنی یه جاهاییش کلا تو کت تون فرو نمیرفت برای مثال فقط اون قسمتی که شخصیت اول مرد سریال زخمی میشه تا حد مرگ ولی نمی میره پا میشه مثل زامبی تو کوچه خیابون راه میره و بعد دستگیر میشه و به جزیره تبعید میشه اونجا هم توسط آدم کش ها زخمی میشه ولی در یه صحنه که میخواد لباسش رو تو رودخونه بشوره میبینیم که فقط یه رد زخم روی شکممش باقی مونده این درحالیه که زخم روی صورتش تقریبا تا پایان سریال باقی میمونه و درنهایت سریال میتونه این پیام رو به مخاطب برسونه که کارمایی وجود نداره و میتونی هر کار بدی بکنی و ازش قسر در بری همون طور خیانت دوستش انجام شد یا پادشاهی که با کشتار به تاج و تخت رسید ولی به چیزی که حقش بود نرسید شایدم من دارم زیادی واکنش نشون میدم نمیدونم ولی به هر حال اینکه شخصیت ها در طول سریال پخته تر میشدن واقعا از نکات مثبت سریال بود اگر تصمیم دارین این سریال رو ببینین خودتون رو برای کلی صحنه دردناک ولی عاشقانه آماده کنید.