فیلم نامش ورای داغون بود خیلی می خواست با پسرای سریال مخاطب بگیره و موفقم بود اما جای خالی فیلم نامه رو نمی تونست پر کنه به شدتم می خواست مثله مون لاورز موفق باشه اما نبود چرا مقایسه کردم چون آیتم های خیییلی مشابهی با اون داره خیلی زیاد

من این سریالو فقط به عشق هیونگ شیک شروع کردم. با توجه به کست جالبی که داشت به ویژه هیونگ شیک ، انتظارات خیلی بالایی از سریال داشتم. نهایتا اتفاقی که افتاد این بود که هیونگ شیک به هیچ وجه ناامیدم نکرد اما خود سریال تا حدودی ناامیدم کرد.
این سریال با این کست و این داستان زمینه ای، جای کار بسیار بسیار زیادی داشت. ماجراهایی که توی قصر هوارانگ اتفاق میفته خودش می تونست یه سریال کامل رو پر کنه. این که چه طور شاه بی چهره بدون این که بقیه بشناسنش و به خاطر جایگاهش ازش بترسن و دور بشن ، با رفتار و منشش برای خودش دوست، برادر و هم پیمان پیدا می کنه تا بعدها با کمک اون ها تخت سلطنتشو پس بگیره و به مادرش ثابت کنه که میشه بدون بی رحمی و قساوت هم شاه قدرتمندی بود. ولی متاسفانه اصلا به این بعد قضیه تو سریال پرداخته نشد. عملا نصف بیش تر سریال رو به گو آرا اختصاص دادن که اولا به نظرم کلا بازیگر مناسبی برای این نقش نبود و به نقشش نمیومد و دوما کاراکتر به شدت رو مخی بود و سوما نقش خاصی هم در پیشبرد داستان نداشت جز این که یک سره در خطر میفتاد و نقش های اصلی مرد باید هی چپ و راست نجاتش میدادن. این سریال با این بازیگرها می تونست یه برومنس فوق العاده جالب و دیدنی ارایه بده ولی متاسفانه برومنساش خیلی کوتاه و محدود بود و بیش تر داستان به مثلث عشقی بی معنی و همون طور که گقتم بی فایده در روند داستان، اختصاص داده شده بود.
حالا از نقص ها و کمبود های داستان که بگذریم ، به نظرم تمام هنر پیشه های سریال به جز گو آرا کارشونو عالی انجام دادن. من عاشق تک تک کاراکترای پسرا شدم. گل سر سبدشون هم که هیونگ شیک بود. من قبل هوارانگ هپینس رو دیدم و از اون جا روی هیونگ شیک کراش زدم و با دیدن این سریال چند برابر کراشم تقویت شد. من تا آخر این سریال هم طرفدار هیونگ شیک بودم.ولی علاوه بر هیونگ شیک ، تک تک کاراکترای مرد سریال عالی بودن. حتی روی کاراکتر دان سه هم تا حدودی کراش زدم‌. شخصیت پردازی کاراکترا خوب بود و بازیگرهاشون واقعا عالی تونستن کاراکترا رو زنده کنن.
من بلافاصله بعد از دیدن این سریال، دوباره ریواچش کردم با این تفاوت که این دفعه تقریبا نصف هر قسمت که مربوط به گو آرا میشد رو می زدم جلو و نصف دیگه که مربوط به پسرا بود رو نگاه می کردم و لذت می بردم.
به طور کل این سریال رو برای یک بار دیدن توصیه می کنم، به ویژه به اونایی که لااقل رو یکی از پسرای جمع هوارانگ کراش دارن. ولی به اونایی که می خوان سریالای تاریخی جدی با جزئیات تاریخی دقیق و فیلمنامه ی بی عیب و نقص ببینن توصیه نمی کنم. در یک کلام سریالیه که نباید خیلی جدیش بگیرید و درش عمیق بشید. فقط باید بشینید پشت مانیتور و از رفاقت چند تا پسر جذاب لذت ببرید و زیاد به منطقی بودن قضایا فکر نکنید. اگر پایه اید، این سریال مناسب شماست.

آرو به سم مک جونگ : مامانت میدونه اینارو خریدی(
دقیق یادم نیست یه همچین چیزی بود )
اونجایی که رفته بود کلی پرده و اینا … براش خریده بود 🤣🤣🤣🤣

نمیدونم آرو این همه قرضُ از کجا آورده بود بالا 😂😂😂😂
دوستان یکی پاسخ بده

آرو هطاب به سم مک جونگ: بَهههههههه سلام آقای منحرف 😂😂

یازده قسمتشو دارم میبینم فقط موندم اون کمدی ک نوشته کجاشه😶😶از اولشم دختره هی در حال گریه کردنه 😑😑

دراپ

قسمت شد بعد مدتها هوارانگ ببینم هر سری به دلایل مختلفی نتونستم ببینم سری اول به عشق سوجون شروع کردم تا قسمت دو دیدم نتونستم ادامه بدم‌ سری دوم به عشق هیونگ شیک شروع کردم خداروشکر تونستم تا تهش ببینم .
از لحاظ کلی سریال معمولی بود داستان پر پیچ و خمی نداشت و کل سریال

من دوستش داشتم
انتظار سریال عالی و با دلیل و منطق نداشته باشین، چون همه چی خیلی اغراقانه به نفع نقش اوله
ولی برومنسشون خیلی خوب بود 🤗🤗🤗

من این سریالو ۳ سال پیش دیدم جزییاتش یادم نیس اما در کل خیلی سریال قشنگی بود برام گوآرا و سوجون جزو کراشامن مسلما بخاطر اونا و ژانر تاریخیش دیدم اما موضوعشو خیلی دوس داشتم اینکه فک میکردن خواهر برادرنو و…یادمه از هیون شیک بخاطر کارکتر رو مخش خیلییییی بدم میومدو تا آخر سریال حسابی مورد عنایت واقع شد و چقد دلم خنک شد که