میشه سریال مشابه معرفی کنید واقعا نیاز دارم یه سریال مثل این ببینم فرقی نداره از کدوم کشور باشه

سریال خیلی خوب و بسیار آموزنده ای بود خیلی چیزها ازش یاد گرفتم به نظرم هر کس نیازه حداقل یک بار این سریال رو ببینه

تجربه ی من از
اختلال “پنیک” هراس:
وقتی که بذاری خیلی چیزا برات مهم بشه و اذیتت کنه،روحت میخواد فرار کنه و میگه که دیگه نمیخوام تو این تن لعنتی که قدرم رو نمیدونه بمونم.و میدونی تو بیشتر از همه از چی میترسی؟از اون لحظه ای که میدونی قراره پنیک بشی.همون موقعی که دست و پاهات قندیل میبنده،انگار روحت اون قسمت ها کمرنگ میشه و بلیطش رو داده تا از بدنت به یه مقصد نامعلوم حتی شده برا یک لحظه فرار کنه.نمیتونی حرف بزنی، نمیتونی ببینی و درست بشنوی و نفست بالا نمیاد.اخرین ذره ی روحت رو وسط سینه ات حس میکنی.تو قلبت.بهش چنگ میزنی تا نگهش داری،التماسش میکنی و ممکنه جیغ و فریاد بکشی یا گریه کنی.و بعدش که روحت میبینه خودش هم چاره ای جز موندن نداره،برمیگرده سر جاش و باهم به حال خودتون غصه میخورید.برای یه مدتی بی حس میشی.چشمات بازه و میبینی ولی برات بی معنیه.
با خودت میگی:
“بازم اونجوری شدم؟آه گندش بزنن”
اگر اور*گا*سم بالاترین حس لذت باشه،حتما پنیک بالاترین حس رنجه.میذاری یه قطره اشک لجوجانه از چشمت پایین بیاد،گلوت میسوزه از فریاد های ملتمست برای موندن روحت و شرط میبیندی حسابی رنگ پریده به نظر میای.

ولی میدونی فایده پنیک شدن چیه؟….حداقل یادت میده که هیچی تو این دنیا از نگه داشتن روحی که جدا از خودت راه میره نیست.باعث میشه سریع تر به سمتش بدوی و نزدیک تر نگهش داری.
از قبل بیشتر مراقبش باشی…
شایدم سرت به سنگ خورد و بالاخره برای درمان اقدام کنی

*قسمت سوم .

اختلال اضطراب اجتماعی:
“Stared in the mirror and punched it to shatters
Collected the pieces and picked out a dagger
I’ve pinched my skin in between my two fingers
And wished I could cut some parts off with some scissors
به آیینه خیره شدم و با ضربه ی مشتم خردش کردم
تکه هاش رو جمع کردم و تیز ترینش رو که مثل یک خنجره انتخاب کردم
پوستم رو بین دوتا انگشتهام نیشگون میگیرم و با خودم میگم کاش بشه یه قسمت هایی ازش رو با تیزی جدا کنم.”
وقتی یه چاقو برداری یا یه قیچی و جاهایی
که فکر میکنی باحال نیست از روحت رو ببری و تراش بدی تا برای بقیه خوب به نظر بیای.برای همین حتی اگر روحت مثل یه مجسمه ی هنری طرح خورده باشه،چون یونیک نیست،چون واقعی نیست و چون برای تو کم داره،همیشه ناراحتی.همیشه درد میکشی مهم نیست چی بشه.تا وقتی که بذاری اون قسمت ها دوباره رشد کنن و روحت به حالت اولیه اش آزاد و راحت برگرده درد ادامه داره داره و با خودت میگی”بی فایدست،همه دارن میبیننش،همه میدونن من باهاش چیکار کردم.”

*فقط حسی که از تجارب خودم داشتم رو نوشتم.شتید که با خوندنش متوجه بشید تنها نیستید.

راستش،نه اینکه تنها دلیلم برای دیدنش این بوده باشه اما؛

بازهم شروعش میکنم♡
چون ارزشش رو داره،چون به دیدنش نیاز دارم.

پ.ن:

به هرحال برای من که “عشق یه دفترچه راهنماست” ، “استارت آپ” ، ” هری پاتر ” ، “۲۱ ۲۵ ” رو دیدم،تفاوتی ایجاد نمیکنه!
قراره از دیدنش لذت ببرم و تا ابد از خودم ممنون باشم که انتخابش کردم ♡

این سریال واقعا سریال قشنگی بود،تماااام احساسات غمو شادیمو درگیر کرد با خودش..چقدر آموزنده بود این سریال چقدر روی قدرت نه گفتن من و روی با ارزش دونستن خودم و زندگیم تاثیر داشت……

به این پوستر نورانی، پر از رنگ‌های شاد و لبخند شخصیت‌ها نگاه نکنید. طوری غمگین می‌شه یه‌سری جاها، که با یه پایان شاد هم ممکنه حس بدی داشته باشین.

سریال خیلی با مفهوم عمیقی بود
پیشنهاد میکنم حتما ببینیدش

سریال خوش ساخت و روی اصولی هست. هر قسمت داستان جدای خودش رو داره و در کل شخصیتهای ثابت در طول داستان با هم رشد میکنند و بهتر میشن. از نظر من ارزش دیدن داره چون من خودم عاشق سریالهای پزشکی و بیمارستانی هستم البته. فضای پر تنشی نداره – فکر نکنید چون روانپزشکی هست رو مخ بره – طول داستان یک زوج فرعی داره که به نظرم عشق بینشون از زوج اصلی عمیقتر و شیرینتر بود. کلا سریال قشنگیه اما تمام قسمتها نیاز به عمیقتر شدن داشت که متاسفانه تو این قسمت نقطه ضعف داره. همه چیز سطحی نشون داده میشه از افسردگی ها و بیماری بیمارها بگیرید تا عشق شخصیتها و یا مثلا بهبود خود نقش اول. به نظر من دکتر اسلامپ که اخیرا پخش شد خیلی بهتر از این سریال عمل کرده بود. حداقل نقش برادر، پارتنر، مادر و دوست درش پررنگتر بود. اینجام هست همه اینها ولی کمی بی رنگ و بو هست متاسفانه. 🙂 در کل ارزش دیدن داره. گاهی حتی آرامش بخشه. بهت یاد میده زندگی برای همه سخته و تهش اگر قوی بمونی برنده ای. اگر تماشا کردید امیدوارم لذت ببرید.

بی نهایت شیرین زیبا ارامش بخش اموزنده
موقعی که تموم شد یه ابخند بزرگ رو لبم بود😀
اوجش هم آنجایی بود که

این سریال واقعا واقعا خوش ساخته ،اولش که میبینی شاید فکر کنی لوس و بچه گونه و ایناست ولی تو همه زمینه ها واقعا عالیه و پیامایی که میده تو ذهن ادم میمونه
البته بازم بستگی به سلیقتون داره

سریال عمیقیه و خیلی اگاهی میده.
شاید هرکسی تو هرزنانی خوشش نیاد.
اما واقعا عالیه

کسی اسم اون بازیگری که

کاش اگه می‌خوایید از یک سریال بد بگید، خوب و درست و منصفانه بد بگید دوستان!
خداروشکر که به کامنت ها اهمیت ندادم و نگاش کردم.
حس همدردی عمیقی رو با این سریال تجربه کردم‌.
واقعا آروم و دلنشین بود. کاش ۱۶ قسمت بود…
من خوشم اومد.
آروم و قشنگ بود.