برعکس جاودانه ها که از روی کتاب ، عقیده هاشون تدریس میکنن و آموزش میدن ، چومو موتای خودش‌و با زندگی کردن پرورش داد که وارد دهان شیر بشه و خودش‌و نجات بده
تان تای جین به چومو خودش‌و اثبات کرده بود که لیاقت خدای شیطانی شدن داره

تان تای جین از بچگی چطور زندگی کردن‌ و تلاش برای زنده موندن‌و یاد گرفت
آدمها رو شناخت
خیلی باهوش بود و موقعیت ها رو درک میکرد
گول ظاهر افراد و حرفاشون‌و نمی خورد
تصمیماتش هیجانی نبود
برای هرکاری که میکرد یه علتی داشت

بعد چومو جاهایی که تان تای جین کم می آورد پیداش میشد که یه سنگی بهش بزنه سریع تر به خودش بیاد
مثل وقتی سوسو مرده بود

فلاکتو آورد ورداشت نیروها رو برگردوند تو خودش که تطهیر کنه تا بعد دوباره بده که بقیه مصرف کنن. یه مقدار شرارتا خلوصش کم شده بود. لجن توش اومده بود. دیدی که اول خودشو تطهیر کرد با برگشت به رحم رودخونه مردگان. بعد فلس مینگ یه رو تطهیر کرد. بعد کل دنیا و سوسو رو تطهیر کرد. دوباره fresh تحویل جامعه دادشون
اَذیتِ من نکن….

در موی چون کمندش، ای دل مپیچ کانجا، سرها بریده بینی، بی جرم و بی جنایت
تان تای جین بخواد خون خودشو حلال کنه این میشه👆🏿

رندانِ تشنه‌لب را، آبی نمی‌دهد کس، گویی ولی‌شناسان، رفتند از این ولایت

خدایان مثل مینگیه بی‌عیب نیستن. اون‌ها به خاطر تلاش برای حفظ نظم، گاهی مرتکب اشتباه میشن یا بی‌عاطفه به نظر میان. اما نکته اینه که این سریال داره تعادل میان این نیروها رو به تصویر می‌کشه. مثلاً ستون بهشتی که روی استخوان‌های چومو ساخته شده، فقط نماد بهره‌کشی خدایان نیست؛ بلکه نشون میده که برای تعادل جهان، هر دو نیرو—نظم و آشوب—باید در کنار هم باشن.

سریال با شخصیت‌هایی مثل تان‌تای‌جین و چومو داره میگه که هر کسی می‌تونه مسیر خودش رو انتخاب کنه، اما در نهایت، این انتخاب‌ها هستن که ما رو به خیر یا شر نزدیک می‌کنن، نه صرفاً جایگاه خدایان یا شیاطین. این پیچیدگی‌هاست که تا پایان ماه رو اینقدر عمیق و فراموش‌نشدنی می‌کنه.»

برای همین بود که اهریمنی مثل پیان ران که روباه ۹ دم بود، اومدی بیاد بیرون از پرتگاه بی ثمر، دوتا دمشو از دست داد شد ۷ دم. این دوتا دم کجا رفت؟ رفت خرج بقای جی‌زه شد.

خدایان از اینکه منشا نیروشون جمع آوری بشه میترسیدن.
گفتم همه نیروها و شرارت ها مال تان‌تای‌جینه که دیگران عاریه گرفتن ازش. مثال هم زدم از اشیاء جادویی یینگ‌یوان توی سمساره جاودان… نمی دونم دیدینش یا نه سمساره رو. وقتی میره دنیای فانی.قسمت ۲۰ به بعد….

حالا خدایان از این میترسن که:
فلاکت بیاد، سفره خدایان جمع میشه.

اینها منشا نیروهاشون مال خودشون نیست، مال تاریکی و تاریکی سیاهی مطلقه
چرا اینو میگم؟
توی یونان باستان میگه اول که هیچی چیزی نبود فقط آشوب بود ، تاریکی و سیاهی مطلق شب با هم آمیخته میشن و همه چیز رو پدید میآرند.
آشوب و سیاهی مطلق همون چوموعه. چومو میگه من سایه جهانم. چومو پدیدآورندگی از آشوب داره. هیچ خدایی از آشوب چیزی پدید نیاورده، مینگ‌یه نتونست پا بگذاره جایی آباد بشه.
رفت کف رود موهه، سنگ تسلای روح اونجا رو برداشت تازه ویرانه اش کرد. بعد هم میگفت: من برداشتم دزدیدم؟؟!!! یعنی تیان‌هوان برداشته گذاشته تو من، به من ربطی نداره.

باز یه نشونه دیگه، توی تا پایان ماه هم اگر دقت کنید بهشت یک ستون داره، این ستونه اگر فروبریزه بهشت میریزه.
این ستونه روی سر چومو بالا اومده. برای همین میخوان استخوان شیطانیشو به این ستون ببندن و بعد هم چومو دیمیان رو مهر و موم میکنه به ستون
چومو میخواد پس بگیره شرارتهاشو، خدایان نمی خوان پس بدن، مثل مستاجری هستن که ادعای صاحب خونگی میکنه.

پس چرا سوسو هسته معنوی داشت.
اگر اهریمن بود باید هسته شیطانی میداشت.

تداخلی نداره

یکی دیگه هم هسته معنوی داشت اگر یادت باشه
سانگ‌جیو= اهریمن رودخانه موهه
کسی که اهریمنه ولی توان خداشدن داره، هسته اش اون مدلیه، البته باید پرورشش بده

فکر کنید سوسو بیخیال هسته معنوی اهدایی اش میشد، میرفت اهریمن می‌شد
اوووف چه خفن میشد
مثل سانگ‌جیو❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 یه لقت (لگد) میزد زیر میز جاودانه ها و فُرق، ….

🌠چرا کمان خداکش پس باید بیفته توی رودخانه رو؟
پاسخ:
1-👁️کمان مسئول کشتنه خدایانه.
2-🔮رودخانه رو، مسئول جمع آوری هسته مردگانه
پس⬅️⬅️⬅️کمان خداکش و رودخانه با هم یک ارتباط دایره ای⭕ دارند.

همین ارتباط دایره ای باعث میشه که چومو که می دونه در نهایت کمانش به این رودخانه گرایش داره، پیشاپیش موتای خودش رو از همین قبیله انتخاب کنه که بیشترین دسترسی رو به رودخانه رو داشته باشه.
⭕ گفتا که «کرا کشتی تا کشته شدی زار؟⭕
⭕تا باز که او را بکشد آنکه تو را کشت؟»⭕

تان تای جین نه تنها خدای شیطانیه، بلکه همپای هادس، خدا و نظم دهنده دنیای زیرزمین و مردگان در یونان هم هست. این برتری که چومو برای موتای خودش انتخاب می کنه نسبت به خودش. چومو خودش یا زیردست خودش رو پدید نمیاره، آپگرید شده و باگ زدایی شده اشو موتای می کنه.
گفتم تان تای جین همپای هادس هم هست، چطوری می فهمیم؟
برای همین “رودخانه رو” توی تا پایان ماه یک رودخانه سطحی نیست، یعنی برخلاف رودخانه مردگان خاکستر عشق که جداکننده ی دنیای بهشتی از اهریمنی بود و سطحی بود و می شد حتی با قایق از روش رد بشی، رودخانه رو یک اقلیم کاملا جداست، یک رودخانه ی عمقی در گوشته زمینه .

اولین بار دی میان میاد به جاودانه ها میگه که خدای شیطان هنوز وجود داره. تا قبلش شاخک اینها تیز نبود، چرا دی میان این لطف رو بهشون کرد؟
is he nice؟
اینها توی رویای خرگوشی بودن که دیگه همه چیز امن و امانه و توی یک صلح و دورهمی فامیلی شبهای جمعه جمع می شدن و گل می گفتن و گل می شنیدن. این رو که میگه تو دلشون به غوغا می افته و شروع می کنن به جون هم افتادن و انگشت اتهام به سمت هم گرفتن: اولین بار متزلزل می شن.
حالا می فهمیم چطوری تان تای جین اول سریال یک یک فرقه ها رو نابود کرد. فرقه ها کافیه بفهمن که یک خدای شیطانی هست، فهمیدن همین اصل کافیه که طوری به جون هم بیفتن و چراغ همدیگر رو خاموش کنن.

آیا تان تای جین شخصا رفت فرقه ها رو یکی یکی نابود کرد؟ ما چیزی دیدیم؟ ما فقط دیدیم سوسو داره احوال فُرَق رو رصد میکنه که یک یک چراغاشون خاموش میشه.

دی میان توی قسمت 34 میگه:

خدای شیطانی هنوز وجود داره. خدای شیطانی برای همیشه نمیمیره مگر اینکه همه زندگی های جهان از بین برن و نفرت و تلخی های زندگی ناپدید بشن
(همه هسته های روح به رودخونه “رو” برمیگردن) (برای همین خدای شیطانی قبیله ی یی یوئه رو انتخاب کرد)
باهاشون یه قرار گذاشت و اونا رو مسئول نگهداری و بزرگ کردن بچه ی شیطانی کرد

اینها همون قسمت اول، به محض اینکه می فهمن یه خدای شیطانی هست، طمعکار می شن به داشته های خدای شیطان و می خوان به یه نیروی قویتر و لایزالی وصل بشن که فرقه خودشونو با میانبر بکشن بالا. همون بازی های کثیفی که تان تای جین به بابا خونده سوسو در قسمت اول میگه: فرقه های پاکدامنی مثل شما درسته که اینطوری کثیف بازی کنه؟

اینها خودشون به جون هم می افتن، کوشته میشن، هسته روحشون میره به رودخونه رو برمی گرده، و از اون رذالت ها، موتای برمیخیزه. برای همین تان تای جین وقتی می خواد تجدید قوا کنه برمیگرده به رودخانه رو، اونجا همه زندگی ها وجود دارند، حتی اگر تمام موجودات بمیرن، نفرت و تلخی هاشون اونجا هست
که میشه دقیقا برعکسش رو هم گفت: تان تای جین نیروی اهریمنی دیگران رو جذب نمی کرد.نیرو دزدی نمی کرد، همه نیروهای شرور مال خودش بود که این ور و اون ور پخش شده بود.
درست مثل سمساره جاودان که چهار شی آسمانی دیجون، توی زمین پراکنده شده بودند و هرکدوم منبع یک نیروی عظیمی برای یک شخص (مثل یشم رنگین کمان که عمر جاودانه میداد ولی از جان آدمها تغذیه می کرد) یا اون وسیله اش که شبیه چنکگ بود و باعث شده بود یک چشمه ی درمانی ایجاد بشه، این اشیا وقتی صاحبشون رو حس کنند و مخصوصا وقتی که صاحبشون بمیره، اینها چون وفادارن در شعاع مثلا n فرسخی، می تونن به صاحبشون برگردن.
در واقع تان تای جین داشت اشیا جادویی (تو بخون نیروهای اهریمنی) خودش که بهش وفادار بودند و مدتی این طرف و اونطرف عاریه (بخون دزدی) شده بود ازش رو پس می گرفت.

وقتی جاودانه ها خیال کردن تو جنگ باستانی کشتنش، آخرین جمله اش این بود: من برمیگردم
ولی به تان‌تای‌جین گفت من همیشه بودم هستم، جایی نرفتم که بخوام بیام دوباره

این یعنی به جاودانه ها به دروغ گفت من برمیگردم تا اونها حس کنن یه زمانی رو خریدن پس انداز کردن

و نفهمن تمام مدت در این ده هزار سال چومو وجود داشته