من با این فیلم به معنای واقعی زار زدم …
درسته از یه جایی به بعد غمگینه اما واقعا فیلم قشنگی بود…

پونگ وون هو: مجبورم برگردم نیوزیلند.‌‌…😢
ولی قول میدم که زود برگردم☺️
دوستت دارم نا بورا❤️

این فیلمو امروز نگاه کردم.
بعد از دیدن دونده ی دوس داشتنی دانلودش کردم.

یه بار وقتی تازه اومده بود دیدمش
😭😭😭😭😭
یه بارم تازه بعد از تموم کردن لاولی رانر دیدمش
و واکنش این دفعه خونه مون رو تو آب شناور کرد
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

یوجونگ و وو سوک یه سریال به ما بدهکارن🥹💔
چقدر خوب بودن بهم میومدن🥹😍
صرف نظر از پایان من دوست داشتم داستانشو
و چه خوب که نقش بزرگیه بورا رو داده بودن هیو جو
تو دونگی هم بچگیه هیو جو رو یوجونگ بازی میکرد
پسندیدم این اتفاقو🥰

من چرا بعد لاولی رانر باید بیام اینو ببینم که غم عالم بریزه تو دلم
این چه پایانی بود اخه
هدف نویسنده بیشعور چی بود؟

نویسنده در حال نوشتن فیلم نامه:
کلیشه
کلیشه
کلیشه
کلیشه
به نوشته خود نگاه می‌کند: این که همش کلیشه شد
کمی تفکر می‌کند و: بیا از کلیشه هاش کم کنیم پس

باراخری بود ک باز خررر شدم سینمایی دیدم🫤

هر بار بعد سینمایی کره ای میگم عجب غلطی کردم سینمایی کره ای دیدم 😒😒😒 فقط سریالاشون خوبه سینمایی هاشون همیشه‌ میزنه تو ذوق آدم
افسردگی داشتم بعد تر افسرده شدم 😒😒😒😒😒

وقتی میای واسه فراموش کردن ی سری چیزا سریال و فیلم میبینی، ولی همون سریال یا فیلم، دقیقا اون چیزی ک میخواستی فراموش کنی رو با پتک میزنن تو سرت….😑😑😑😑😓😓