خیلی سریال قشنگ و حال خوب کنی بود دیدنش توصیه میشه 🫠😍❤️

من کلی دیدن این سریال رو عقب مینداختم هی دست و دلم به دیدنش نمیرفت…بالاخره گفتم بابا این جایزه برده حتما یچیزی هست و اینا با اینکه اینجا لایکش نسبتا پایین بود
خلاصه که سریال کاملا معمولی بود، حتی بازیگرا بازی انچنان خفنی نشون ندادن از خودشون، قاتل رو هم من از اوایل سریال حدس زده بودم
برای یکبار از سر بیکاری دیدن خوبه ولی سریالای خیلی بهتری هم با این ژانر هست

خیلی کشش داده بودن
باورم نمیشه بین اون همه سریال خوب ۲۰۱۹ این دسانگ برده دیگه به جوایز هم نمیشه اعتمادی کرد
فقط بخاطر هانول تا ۱۵ دیدم و بعد کلشو پاک کردم
حتی اونقدری جذاب نبود که باعث شه از رو کنجکاوی برم قسمت آخرو ببینم

ولی یه چیزی غیر منطقی و مسخره بود
چرا هیانگ می مردا رو تیغ میزد و با مردا همه جا میرفت و از همه اخاذی میکرد، جالب اینکه هیچ مردیم باهاش نمیخوابید فقط بهش پول میدادن(فیل ها پرواز میکنند)🫥
بعد چرا دونگ بک خانوم یه فاحشه ب دزد و الکلی رو بهش کار داد و اینهمه ازش دفاع کرد که خوبه و مهربونه
کسی که انقد به پاکی اهمیت میده نباید همچین شخصی رو پیش خودش نگه داره اونم با یه بچه
مسخره نیست؟؟
بعدشم دونگ بگ همچین خوشگلم نبود (نسبت به هنرپیشه های زن دیگه) که هی چپ و راست القا میکردن که خوشگله و فلان…
پسر پلیس ازش خوشگل تر بود

تا اخر دیدمش و خیلی قشنگ بود👍🏻💗
سریال باارزشی بود ازونا که کلی درس زندگی توشه
با این سریال میشه زندگیا مادرارو درک کرد اگه جونین و حرفای پدرمادرارو درک نمیکنین این سریال خوب تونسته دنیای مادرارو نشون بده

یکم خسته کننده س که بخوای پشت سرهم نگاه کنی
من همین الان قسمت دهم ولی خسته شدم دیگه زیادی بعضی جاهارو کش میدن
به نظرم میتونستن با همچین فضای سریالی و همچین کارکترای بانمکی(همسایه هاشون) یه کمدی خوب دربیارن ولی ترجیح دادن داستان فقط حول محور دونگ بک بگرده که البته چیز بدی نیس به هرحال هدف سریال اینه که نشون بده چجوری دونگ بک شکوفا میشه ولی اگه یکم کمدی پررنگ تری میداشت هم بد نبود

سریال خیلی قشنگی بود
چقدر من پیل گو رو دوست داشتم

خیلییی قشنگه ^^
می دوستمش

تازه شروعش کردم
چقد قشنگهههههههههه
چقد کانگ هانول خوب بازی میکنه

الان داشتم یه قسمتی هاییشو دوباره نگاه میکردم دیدم حیفه نگم که چقدر این دو تا خوب بازی میکنن – گونگ هیو جون رو قبلا دیده بودم تو پاستا فکرشو نمیکردم انقدر ناز باشه . مدل موهاش – لباساش در عین سادگی – مدل حرف زدنش و اون مکثی ک بین صحبت کردن میاره – کاراکترش که حرفاشو خیلی منطقی و شمرده شمرده میزنه عالی بود .
کانگ هانول هم بی نظیر بود . خنده های واقعیش – وقتی از هیجان صداشو بلند میکرد – بادی لنگوعجش
هردو شون سورپرایزت میکنن طوری که فکر نمیکنی اول سریال بتونی انقدر دوسشون داشته باشی
حیفه این سریال با این خط داستانی زیبا و بازی های دلنشین و پیام های ارزشمند به قدر یه سریال بی محتوا و پر زرق و برق دیده نمیشه .

یه سریال در کمال بی ادعایی – بی سر وصدای اضافی و زرق و برق الکی که حواس رو از متن اصلی بگیره – دیالوگ هایی که قلب و احساس ادمو درگیر میکرد – ساده ولی زیبا . لبخندهای درخشان و عشق های عمیق .

در طول سریال ما شاهد قوی تر شدن احساسات و وضعیت روحی دونگ بک ایم که به نظرم برای تماشاگرها میتونه الهام بخش باشه.
در تمام سالهایی که کیدراما تماشا کردم هیچوقت کاراکتری مثل یونگ شیک نبودع که اینقدر دلنشین و مهربون باشه. با همراهی دونگ بک، کاپل خیره کننده در عین حال صاف و ساده ای رو به نمایش میزارن. (و سریال کلیشه ای نیست)
.
قسمت دوازده واقعا اعصابم به هم ریخت :

▪︎♡